Ai caramba! Het debuutalbum van Bombataz is al uit sinds 30 oktober en dat heuglijke feit ging compleet voorbij aan de voltallige Luminous Dash redactie! Tijd om het één en het ander goed te maken met een late, maar daarom niet minder gemeende bespreking.
We leerden Bombataz een dikke twee jaren geleden kennen toen ze het tot onze Vi.be-tip van de maand schopten. Wat waren we toen gecharmeerd door de knotsgekke strapatsen van het viertal. “Een streep funk, een spat synthpop, dropje dance, een portie jazz, likje disco, wat glitch-geluidjes erdoor en hier en daar een Afrikaanse groove.” Maar ook veel autotune en ander Shht!-achtige stemvervormingen en vooral heel veel fun.
Maar dat was juni 2018 toen we onze medemens nog nonchalant een hand gaven en zo… “The times they have a changed” en ook Bombataz deed dat. Het project van toetsenman Hendrik Lasure en drummer Casper Van de Velde draait ondertussen mee in het jazz circuit en zanger-gitarist Vitja Pauwels bracht niet zo lang geleden zijn eerste solo-album uit. Gebeurtenissen die onverhoeds binnensluipen in de band en sporen achterlaten.
Het eerste wat dan ook opvalt als je naar Olympics Of Love luistert is dat Bombataz wat volwassener, braver en poppiër geworden is. Neem nu opener en titeltrack Olympics Of Love: even dachten we dat we naar de nieuwe van Gorillaz aan het luisteren waren. Geen slechte referentie uiteraard maar wel tekenend voor de zoektocht naar een eigen geluid.
Pop dus, maar dan wel mét persoonlijkheid en met een open sound die optimisme uitstraalt! Soms in het Nederlands, dan weer in het Engels of het Frans, nooit saai. In een aantal nummers horen we expliciet de invloed van schntzl (Moribond, Deepfake) wat de nummers een meer jazzy gevoel geeft dan pakweg Girl Like You dat dan weer vrij mainstream klinkt.
Even verslapte onze aandacht tijdens Day & Night, Tomber Du Ceil en Mitraille waarin die dekselse autotune nog eens de kop komt opsteken. Témé Tan invloeden hoorden we dan weer in Va Danser dat toch een beetje het buitenbeetje is van het album. In Oerwoudblues zijn de boys weer helemaal terug na hun uitstapje naar exotischer oorden om uiteindelijk te landen in een zee van autotune en ander elektronisch stemvertier genaamd Skins.
Bombataz is z’n wilde haren wat kwijtgeraakt en dat vertaalt zich in een album dat laveert tussen pure pop, ingehouden jazzy experiment en fatsoenlijk exotisme. De zoektocht naar een eigen identiteit sijpelt zachtjes tussen de noten door maar toch blijven de nummers herkenbaar Bombataz.