Johannes Sigmond, beter bekend onder zijn alter ego Blaudzun, is een man die niet kan stilzitten. Het is nog maar twee jaar geleden sinds zijn zesde langspeler Loneley City Exit Wounds het licht zag en nu is hij daar al met de opvolger Latter Days. In tussentijd ging Sigmond een samenwerking aan met het Rotterdamse Scapino Ballet voor achttien uitverkochte voorstellingen in het Amsterdamse Carré en componeerde hij ook nog eens de soundtrack voor de documentaire The Waste Land van Chris Teerink. Je zou denken dat er ook wel wat rotzooi tussen de songs van Blaudzun zou zitten, maar dat is bij deze achtste plaat alweer niet het geval.
Voor Latter Days werkte Blaudzun samen met Moss-frontman Marien Dorleijn, zodat hij de kans kreeg om een andere rol in het productieproces te verkennen. De titel verwijst naar een onafgemaakt nummer dat oorspronkelijk het hart van het album zou vormen. Toch koos Johannes voor deze titel omdat het ondanks de donkere ondertoon om transitie draait en de hoop op iets nieuws.
Het album is echter alles behalve donker. Alle songs zijn opgewekt zodat je van de aanstekelijke vibe onmiddellijk vrolijk van wordt. Het ingetogen Spark Chaser is dan ook het enige rustpunt van de plaat. Zoals altijd is alles heel knap afgewerkt met sprankelende arrangementen en zingt Blaudzun met hart en ziel. Nooit klinkt het te clean en klopt alles van het begin tot het einde.
Omdat de man bij ons nog steeds gelinkt wordt aan zijn hit Promises Of No Man’s Land, dat ondertussen reeds tien jaar oud is, worden zijn knappe composities vaak over het hoofd gezien. We hopen dat deze opgewekte Latter Days dan ook de aandacht krijgt dat het verdient.
Blaudzun kun je in ons land live zien op:
27/02 – HA Concerts, Gent
28/02 – KAVKA Zappa, Antwerpen