Het lijkt er de tijd van het jaar voor om een stel uitstekende postrockplaten uit te brengen. De Canadezen Godspeed You! Black Emperor leverden met No Title As Of 13 February 2024 28,340 Dead een beklijvende plaat af die bij elke beluistering zich dieper in ons hoofd nestelt.
Dat is ook het geval met Apsides van het uit Sydney en Melbourne afkomstige Black Aleph. Bij elke luisterbeurt horen we weer andere details en zijn we opnieuw verbaasd van de postrockkunde van Lachlan Dave (gitaar, effecten), Peter Hollo (cello, effecten) en Timothy Johannessen (percussie). Dat “andere geluid” ligt uiteraard deels aan de bezetting, waardoor het trio zich meteen weet te onderscheiden van het peloton.
De band vermeldt percussie, wat klopt. De hoofdmoot wordt gespeeld op een Iraanse Daf drum, ook bekend als dâyere en riq. Die invloed wordt gekoppeld aan een fascinatie voor postmetal en doom, zeg maar gewoon de sfeer van latere Neurosis met een voorliefde voor improviseren en muziek uit het Midden-Oosten. Het resultaat is uiteraard helemaal anders dan de doorsnee postrock. Waar die blijft hangen in de intussen overbekende trukendoos, is dit debuut van Black Aleph een verademing.
Nataly Bing op viool en de stem van Jessika Kenney geven extra voeding aan de nummers. Niet dat de stem nu een verhaaltje vertelt, integendeel. Kenney maakt geluiden die passen bij de nummers, deels gecomponeerd en deels geïmproviseerd, zonder ook maar een verstaanbaar woord uit haar keel te laten komen. Heel straffe plaat is dit, en zeggen dat het nog maar een debuut is.