Hoewel we dagelijks overdonderd worden met Belgisch aanstormend talent, lopen er ook nog monumenten rond die plaatjes uitbrengen die de nodige aandacht verdienen. Bent Van Looy heeft met zijn solocarrière misschien wel nooit het succes van Das Pop kunnen evenaren, niet dat het hem deert. Door het leven gaan als popster stond net niet overduidelijk genoeg omcirkeld in zijn levensboekje, waardoor Van Looy overal wel ergens bij betrokken was, van een BOZAR-expositie tot een gooi naar de titel van De Slimste Mens Ter Wereld. Wel bleef de gedachte in ons achterhoofd nazinderen dat hij één van de weinigen in dit land is die weet hoe je een Britpopsong dient te schrijven.
Yours Truly is de derde soloplaat van de dandy en ook degene die ons het meest herinnert aan Das Pop.
Poppy dus, maar tegelijkertijd is de afsluiter van zijn solo-drieluik qua teksten één van zijn meest persoonlijke geworden, en net als op de voorgangers Round The Bend en Pyama Days worden we er opnieuw aan herinnerd wat voor ’n grote songsmid erin de Gentenaar (nog steeds) schuilt.
Net zoals hij dat met zijn voorganger Round The Bend deed (de plaat met de Pierrot-pose) trok Van Looy voor Yours Truly opnieuw naar Los Angeles om er met producer Jason Falkner te gaan samenwerken. De vriendschap met het gewezen Jellyfish-lid (en natuurlijk ook producer van platen van Beck, Air en Primal Scream) kwam er via Soulwax. Een klik die duidelijk werkt.
Van Looy is altijd anders geweest dan de rest, en ook op zijn derde pakt hij graag uit met iets wat ongewoon is: de ukelele. Geen gefreak van “kijk eens wat ik mijn ukelele kan”, wel een verzameling prachtliedjes die zwemmen in een zee vol melancholische herinneringen voortgetrokken door een sleepboot die naar Lennon-McCartney ruikt.
In het überfunky Make Believe hoor je overduidelijk The Beatles, net als in het weerbarstige Nightmare. Das Pop was niet voor niets de Blur van Vlaanderen, en die invloeden hoor je nog perfect terug in het licht psychedelische (en ronduit fantastische) Never Look Back.
Dat Bent graag snoept van vele walletjes, weten we, en dat resulteert in heerlijke variatie.
In The Other Guy And Me ontdek je de extravaganza van Elton John’s Goodbye Yellow Brick Road. Nog meer glamrock, en dan nog wel die Ziggy Stardust, sluipt in The Open Road binnen.
Yours Truly is een bijna opgewekte plaat, desalniettemin met een cynisch kantje, zonder het typische Van Looy-karakter overboord te gooien. In Down Up hoor je nog steeds de Randy Newman-invloeden, of bijna niemendalletjes die zo eenvoudig zijn dat het geniale popliedjes worden zoals de titeltrack Yours Truly.
De grootste verrassing is uiteindelijk dat Bent Van Looy het nog steeds kan, en hoe!
