Het wordt alsmaar moeilijker om te weten te komen wanneer een band een nieuw album uit heeft en wat die datum dan precies is. Bij veel bands komt hun werk eerst digitaal uit, om dan pas een echte fysieke release te krijgen een paar maanden later. Dat is dikwijls ook de datum waarop promotoren de info rondsturen. Een beetje verwarrend allemaal.
Dat is ook het geval met Heart Murmur van het Parijse kwartet Automata. Digitaal kwam deze plaat namelijk half september al opduiken om nu pas echt de aandacht te vragen en te krijgen die ze verdient.
Heel aardige postrock met hier en daar wat stemmen in de mix. Verhaaltjes, geen zang, waardoor het album nog meer dan veel gelijkaardige bands als een filmsoundtrack gaat klinken. Als die samples dan ook nog eens – grotendeels – afkomstig zijn uit bestaande films, is de cirkel helemaal rond.
Het viertal, bas, drums, synthesizers, gitaar en ook behoorlijk wat piano, probeert ook uit het keurslijf van de postrock te kruipen. De muziek blijft uiteraard sfeervol en in die hoek hangen maar de vier Parijzenaars experimenteren erop los. Elementen uit klassiek, ambient, elektronica en zelfs een snufje folk geven de zeven nummers extra cachet.
Overdonderend goed is het allemaal nu ook weer niet, wel heel goed gedaan en beter dan de gemiddelde postrockband waarmee ze ons nu al jaren om de oren slaan.