Ons land beschikt over een resem ontzettend sterke bands uit het stonerrock en aanverwanten genres. Een van de vaandeldragers daarvan is het volledig instrumentale trio dat door het leven gaat als Atomic Vulture.
Inmiddels dertien jaar geleden begonnen Pascal David (gitaar), Kris Hoornaert (bas) en Jens Van Hollebeke (drums) een band die grossiert in een mix van groovy stonerrock en meeslepende psyspacerock. We moeten bekennen dat we het prille begin destijds wat gemist hebben en de band pas op onze radar kwam toen debuutalbum Into Orbit het licht zag.
Dat het drietal in het afgelopen decennium een indruk heeft achtergelaten die ons steeds reikhalzend doet uitkijken naar nieuw werk is een vanzelfsprekend gevolg van de eerste kennismaking destijds. We kunnen dan ook met niet te verhullen vreugde de geboorte melden van Pilgrims Of The Sun, hun derde album. Kwatongen die beweren dat een louter instrumentale band op de duur nummers maakt die niet meer van elkaar te onderscheiden zijn, hebben vast nog niet geluisterd naar Atomic Vulture. De zeven nummers op Pilgrims Of The Sun blinken uit in variatie.
Vanaf opener The Landing word je meegezogen in een trip die je enerzijds lijkt mee te voeren langs desolate, uitgestrekte woestijnlandschappen en anderzijds mee de weidse ruimte in. Een en ander wordt perfect visueel weergegeven door het ronduit schitterende artwork van het album.
Waar het ene nummer groovy stonervibes bevat, is het volgende veel meer doorspekt met psychrock en andere invloeden. De absolute top of the bill is Black Blizzard. Deze kraker van een track overstijgt de acht minuten speelduur maar bevat dan ook werkelijk alles wat een uitgewerkt nummer te bieden kan hebben. De eerste helft is zeer catchy met een groovende baslijn om duimen en vingers af te likken. Halverwege is er een lang uitgesponnen bridge met soundscapes die je meevoeren naar een andere wereld die uitmondt in een eerder jazzy aankleding. Een ronduit indrukwekkend stukje muzikaal vakmanschap. Het toont volgens ons de veelzijdigheid van de band.
Het drietal etaleert hoe je met een beperkt aantal instrumenten toch een zeer gevarieerde waaier aan stijlen kunt bereiken. Waar sommigen misschien verwachten dat er, zeker bij instrumentale muziek, altijd wel één instrument met de meeste aandacht gaat lopen, slaagt Atomic Vulture erin om een balans te vinden waarbij ze elkaar niet enkel in evenwicht houden maar zelfs nog sterker in de verf weten te zetten.
Ons advies is heel simpel: luister vooral zelf om helemaal te begrijpen wat we bedoelen. We durven beloven dat ontgoocheling compleet uit den boze is! Wie al fan was van voorgaande albums, zal net als wij niet anders kunnen dan vaststellen dat Atomic Vulture op deze splinternieuwe schijf nóg straffer uit de hoek komt.
FACEBOOK / WEBSITE / YOUTUBE / INSTAGRAM
