“Ik schiet u te binnen. Dat had u niet verwacht.”
Saai zijn ze niet. De kunstenaars die arbeid hoog in het vaandel dragen. Wat moeten ze anders doen dan werken? Nog harder werken. De eeuwig jonge Marcel Vanthilt trommelde het even verdwenen Arbeid Adelt! op voor een plaatje vol frisse elektropunk met een stevige snuif dadaïstische ADHD.
Opener Fris! Fris! Het Heelal is Hier is een ferme lap bliepbliepboenkeboenke van de betere elektrozaak dat de toon zet voor de rest van de plaat. Paul Van Ostayen op xtc achter een drumcomputer. Happy is geen Nederlands is dadapunk eerste klas. Heren, praat niet zo begint als gabber van denaldi en ontaardt in een soort van werelderlektrojazz. Loeiende gitaren verwelkomen en begeleiden de dronkenschap in Pelikaan.
En zo flippert en stuitert en knispert en knettert Arbeid Adelt! verder en voort en laten ze ons alle hoeken van de elektrokamer zien. Zelfs een liedje van Bobbejaan Schoepen, de cowboy van de Kempen, passeert in een nieuw hip fluojasje. “Buiten is er heel wat binnenpret”, merkt Vanthilt op. Scherp en zinnig als altijd.
Arbeid Adelt stelt Het Heelal Is Hier voor op:
18/03 – De Kelk, Brugge
23/03 – De Casino, Sint-Niklaas
25/03 – Het Depot, Leuven
31/03 – Cafe Cafe, Hasselt
22/04 – De Singer, Rijkevorsel
29/04 – De Harmonie, Oudenaarde
