Het vorige album van Årabrot, daterend uit 2021, had de titel Norwegian Gothic. Het bevatte een stel fraaie nummers die door het leidende duo Kjetil ‘The Man’ Nernes en Karin ‘Dark Diva’ Park werden beschouwd als een soort samenvatting van alles wat eraan voorafging. En dat is nogal wat. Een stel fraaie albums, soms met de hulp van Steve Albini ingeblikt, die postpunk, noiserock en een voorliefde voor het werk van onder meer Sartre, Camus, Lautréamont, De Sade, Bataille en Crowley met elkaar verweefden. Een stel soundtracks voor legendarische stille films als The Cabinet of Dr. Caligari en Die Nibelungen benadrukken de veelzijdigheid en de grote interesse voor het duistere kantje der mensheid.
De titel van die vorige plaat is eigenlijk nog meer van toepassing op onderhavig Of Darkness And Light. Het duo, live laten ze zich soms bijstaan door een stel gasten maar op hun albums doen de twee het grotendeels op zichzelf. Zoals gewoonlijk namen ze alles op in hun woning, de kerk in het Zweedse dorpje waar Karin Park haar kindertijd doorbracht.
Nernes was aan het zoeken en bedenken wie of wat en hoe, want een aantal van de nummers die nu opduiken speelden al lang door ’s mans hoofd. Het was pas bij het ontmoeten van Alain Johannes dat de puzzelstukjes samenvielen. De man, die onder meer bij Queens Of The Stone Age, Them Crooked Vultures en PJ Harvey speelde, kwam een maandje naar Zweden om het album in te blikken.
Zijn tussenkomst verklaart meteen de stevige rocksound van het gros der nummers. Dat geluid gecombineerd met de reeds bekende postpunk van Årabrot zorgt voor een vol en helder geluid. Voeg daar de fascinatie aan toe voor stevige gothic rock, probeer We Want Blood, en het klinkt weer helemaal anders dan hun vorige albums en toch weer niet.
Waar we bij vorige albums soms twijfelden aan de kwaliteit van het gebodene en niet alle nummers indruk op ons wisten te maken, is dat deze keer wel even anders. De manier waarop Johannes alles op de band kwakte, zorgt voor een overdonderend geluid waardoor de essentie van het werk van het duo, dat tevens een koppel vormt, des te overweldigender overkomt. Daarmee lijkt voorganger Norwegian Wood als het afsluiten van een periode die nu wordt vervangen door uitermate zwartgallige, zeer goed gemaakte, gothic rock.
