Van industrial, een term in het leven geroepen door de recent overleden Monte Cazzaza in 1977, ging het door de jaren heen stilaan alsmaar meer over postindustrial. De output kwam alsmaar meer niet alleen uit Europa of de Verenigde Staten en Japan maar ook uit de verste uithoeken van onze planeet. Zeker in de eenentwintigste eeuw is dat het geval, zo toont ook deze verzamelaar aan waarop artiesten uit bijvoorbeeld Nepal, Jordanië en Tunesië present tekenen.
Zoals heel dikwijls in deze reeks verzamelaars rond een thema, zijn er een paar artiesten die opnieuw opduiken, ongeacht het onderwerp. Dat zijn hier Mario Lino Stancati en Adonai Atrophia. Yousef Kawar en Virus2020 brachten dan weer recent een album uit op respectievelijk Reverse Alignment en Unexplained Sounds, die net als Eight Tower nauw verwant zijn met elkaar.
Hun werk is hier echter goed op zijn plaats en past bij de minder bekende namen. Al vinden we die net het meest intrigeren. Zeker Inner Paradise, met het op Throbbing Gristle voortbordurende Rasta Liturgy vinden we meer dan uitstekend.
Het gros van het deelnemersveld, ook de in onze oren al bekende namen, houden het bij industrial uit het boekje, met hier en daar wat schraapgeluiden of een storingske, maar veelal zijn het droney soundscapes die in de industrial-hoek vallen te situeren en niet in de dark ambient-hoek waar veel van de artiesten zich normaal in begeven.
Het fijne aan het werk van de samensteller is dat het album als een eenheid klinkt. Aan de andere kant lopen een aantal stukken dermate goed en gestroomlijnd in elkaar over, dat we niet eens door hebben dat de maker ervan helemaal iemand anders is, soms nog uit een ander continent ook.
De invloed van de originele industrial kent geen landsgrenzen, erkent diverse artiesten maar doet gewoon zijn ding. Inner Paradise blijft de uitschieter tussen een peloton dat zijn uiterste best doet om ons te behagen er meestal nog in slaagt ook.
