Tijdens de zoektochten om muzikale geluidsgrenzen af te tasten, schuimen soms bizarre ideeën tot uitdagende creaties. Ann Eysermans verkent op For Trainspotters Only de mogelijkheden van de trein als muziekinstrument (je leest dit goed). De betovering van de boemel begon toen ze als vijfjarig kind aan het roer van een trein klom tijdens een rit van Antwerpen naar Oostende. Eysermans is niet alleen multi-instrumentalist (bas, harp en viola da gamba) maar houdt zich ook conceptueel bezig met teksten, objecten, schilderijen, (tape-)composities en improvisaties.
Wie denkt dat er een collage van allerhande locomotiefgeluiden de revue zal passeren is er aan voor de moeite. Eysermans gebruikt opnames van bewegende en werkende diesellocomotieven die ze gaat manipuleren. Ze laat het gesis, het geschuur en de trillingen die de motoren produceren in een experimentele harmonie vibreren met haar harpspel. De kloppende bewegingen van de wielen krijgt het gezelschap van een stimulerende bed met ritmische harptonen. Eysermans gaat met haar harpgeritsel het duet aan met het industriële gerommel en gedruis. Dit intrigerend experiment laat machinale resonanties communiceren met organische reflecties. Het resultaat is een bizarre collage van geluidsconstructies.
Na de Prelude- en Fuga For Four Diesel Locomotives And Harp slaat Eysermans met haar gemanipuleerde locomotiefklanken een meer mysterieuze weg in. Ze maakt ook gebruikt van haar stem in een filmisch aanvoelend stukje waar drone-achtige pulsen uit het metalen monstergeweld wordt gedistilleerd.
Eysermans’ vocalen creëren een dwalend sjamanistisch effect tussen de elektronische deiningen en het riedelen van een orgel. Het tweede deel van haar debuutalbum bevat een bundel experimentele uitwasemingen waarbij hoorn melodieën, gonzende klokken, kapotte dozen, spookachtig gesis en dreunende machinekamers uitstoten tot een architectonische geluidsbrij. Een eenzame blaffende hond kondigt de laatste trein (en track) aan op deze fascinerende en grensverleggende plaat.
