ALVVAYS – Blue Rev (Transgressive)

Er is iets mis met lawaai. Er is er te veel van. Alle begrip voor hen die gazons willen afrijden, maar doe dat dan binnen.
Toch draagt lawaai, in de vorm van iets muzikaals, ook charme in zich: ouderlijke kreten onderaan de trap, de vraag of dat lawaai wat stiller kan. En je kan het allemaal stiller zetten maar nu net Alvvays niet.

Canadezen! Uit een land te groot voor de weinigen van hen. Maar ze verzinken niet in meren, worden niet opgevreten door beren en slaan muggen heel beslist van zich af. Wie zijn ze? Wel, ze komen met vijf en vier daarvan zijn vrouwen en één is een man en Blue Rev is hun derde.

Hun derde lp voor alle duidelijkheid en Pharmacist is de single, een gitaar legt een laagje gitaar over de engelenstem van Molly Rankin in Easy On Your Own en het was een betere keuze qua single geweest maar kijk en luister, fonteinen vol gitaren stromen over in After The Eartquake. Er is Tom Verlaine, een ode, en ja, ze hebben goed naar diens groepje Television geluisterd.

Er zitten echo’s van Johnny Marr en diens Smiths in Pressed, een slagregen van een song. Many Mirrors waait lawaai zoals het hoort, er zit wat Blondie in Very Online Guy maar dan live in een kerk – er stroomt de kille lucht der heiligen doorheen.

Dit is een plaat om onder de dekens mee te duiken, niks anders te doen, even op te staan om te springen en van beneden zullen ze, luider dan dit, vragen om het wat stiller te zetten. Maar hoe zet je lawaai stil?

Facebook – Instagram