De in Londen wonende Wil Bolton draait al enige jaren mee in de dromerige ambient scène. Hij heeft albums uitgebracht via labels als Krysalisound, Audiobulb, Eilean Rec., Dronarivm en Sound In Silence en feitelijk zijn ze allemaal even aangenaam om naar te luisteren.
Bolton maakt gebruik van gitaren, bassen, synthesizers, field recordings en effecten om zijn muziek te componeren. Die muziek is sfeervol, ingetogen, traag en zweverig, vaak steunend op een minimalistische baslijn. Ook op Swept maakt Bolton gebruik van dit recept en ook hier is het resultaat weer een heerlijk rustpunt in een veel te drukke wereld.
Swept bestaat uit zeven nummers die zowat allemaal zweven tussen de ambient van Brian Eno en Biosphere. Diepe, minimale baslijnen ondersteunen verschillende lagen soundscapes en vage melodieën. De opener/titeltrack zet meteen de toon en die wordt zowat door het hele album aangehouden. In Bindweed gaat het er een tikkeltje experimenteler aan toe met lichte percussie en atonaal getokkel maar ook hier zijn kalmte en dromerigheid de kernwoorden. Het wordt immers nooit nerveus of complex en dat is het mooie aan albums zoals deze. Hier moeten we ook denken aan het glitchy karakter van onze eigen ‘ambienteer’ en labelgenoot Distant Fires Burning, die ook goed overweg kan met ongebruikelijke geluiden.
Helaas valt er weinig meer te vertellen over dit album, net zoals dat zo is bij de meeste mooie ambientplaten. Er is niet echt veel variatie te horen en zowat alle nummers zijn op dezelfde leest geschoeid. Misschien klinkt dat wat negatief maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Swept is een knappe plaat die rust en kalme uitstraalt. Het is een ideaal album om zachtjes op te zetten tijdens dagelijkse activiteiten of tijdens meditaties. Dat is het mooie aan kwalitatieve ambient als die van Wil Bilton. Het is altijd welkom en ze is altijd aangenaam om naar te luisteren.