Slechts enkele weken geleden raakten ze in contact met mekaar. Via Facebook. Een Amerikaan uit La Crescenta-Montrose (LA, Californië) en een Belg, geboren in het punkepicentrum Hamont. Soms heb je niet meer dan dat nodig om mekaar muzikaal te vinden. Weekend Fixers!
Zo gebeurde het voor scott allen martinez (bewust in lowercase) en Roel Tijskens a.k.a. Jack Matthew Tyson. Twee heren met verschillende stijlen en achtergronden. Martinez had altijd een grote voorliefde voor new wave, gothic en elektronica, terwijl Tijskens resoluut voor synthbands kiest. Na een dikke maand digitaal samenwerken levert dat een ondefinieerbare blend van pop, poprock, electro, new wave en zelfs een Cure-cover op hun debuutalbum Euphonimous Fete.
Hoe ze elkaar precies leerden kennen vertelt Roel: “Ik heb een tijdje de gewoonte gehad mijn spotify-link te plaatsen als reactie op de valse advertenties op Facebook van ‘bedrijven’ die mits een kleine som te betalen meer plays beloven op Spotify om vervolgens met je centen gaan lopen. Scott heeft mij hierop gecontacteerd. Hij had een systeem uitgewerkt waarbij artiesten elkaars playlists gaan delen en hij maakt ook podcasts waarin deze artiesten vernoemd worden (“Let’s Be Heard”). Van hemzelf stond er ook een album op Spotify. Bij het eerste nummer dat ik beluisterde (It’s Not The Same As It Was) vond ik dat daar veel meer in zat, dus heb ik voorgesteld om dat eens te remixen. Wat dan ook gebeurd is. Daarna zijn we gaan speculeren over een samenwerkingsproject. En een album.”
En dan ging het dus razend snel voor deze Weekend Fixers, want – ondanks de 5600 mijl en 9 uur vliegen tussen de twee muzikanten – krijgen we nu al 12 tracks te horen, met op een debuutalbum.
“Op een dikke maand tijd hebben we 12 nummers afgewerkt, steeds op dezelfde manier: ik stuur een ruw idee, Scott opent dit in Garageband (software van 18 jaar oud op een pc die eveneens 18 jaar oud is) en stuurt mij dan, soms na enkele uren reeds, een ingezongen versie terug die enkel nog afgewerkt moet worden,” legt Roel uit.
Opener Things Just Happen was de eerste track die ze samen maakten. De eerste single van het album, Purple Blossom, verscheen samen met het album. Zo stellen Weekend Fixers 11 eigen nummers voor op dit album en daar kunnen we vrij kort over zijn: instrumentaal klinkt het best goed! Knap gelaagde electrotracks, met haakse ritme’s en hier en daar wat sci-fi-elementen.
Jammer genoeg kunnen we niet veel meer positiefs vertellen. De vocalen klinken zo onaangenaam qua timbre, monotoon vervormd en dat maakt de gehele sound bitter saai.
Als fan van The Cure wilde Scott graag een eigen versie van hun Shake Dog Shake op deze plaat. Echte fans doen dit niet met een Cure-nummer…
Eindigen doen ze in een bepaalde mate van schoonheid want Roel wou graag een ‘ode aan’-nummer waarbij de artiesten die hen geïnspireerd hebben, opgesomd worden. Zo horen we in A Toast To… zowel bekende (Duran Duran, Depeche Mode, Björk, The Beatles, R.E.M., Bauhaus… noem maar op!) als minder bekende new-wavebands passeren, maar worden ook de punkbands uit Roels’ geboorteplaats Hamont vernoemd omdat zij een grote invloed hebben gehad en hem aangezet hebben om zelf muziek te gaan maken. Met een licht Amerikaans accent worden De Brassers vernoemd, samen met Struggler en The Suspects. Daarna ook nog Schmutz. Ook Doe Maar krijgt een eervolle vermelding.
Dit nummer kunnen we wel appreciëren, aangezien de bands gewoon opgesomd worden op een monotoon electronisch loopje.
Euphonimous Fete is digitaal verschenen.
