Tristan De Pauw vierde net zijn dertigste verjaardag. Het werd een hulde aan zijn eigen talent, want op die dag verscheen zijn debuutplaat Honest Songs & Kitchen Tapes. Een titel die maar weinig uitleg nodig heeft, want alles werd opgenomen in zijn living – of wie weet zijn keuken. Niet dat je dat echt hoort, want de kwaliteit druipt er op alle fronten vanaf. Wel valt meteen de eerlijkheid en de rauwheid op. Songs van een loner die hoogstwaarschijnlijk iedere seconde van de dag in zijn eigen wereldje doorbrengt. Tel daarbij ook nog eens de liefde voor de ontelbare Amerikaanse troubadours op en je weet wat te verwachten.
Ook al is Amerika tegenwoordig meer en meer een nachtmerrie waar je niet te gauw wil belanden, blijft het land nog altijd de ultieme heimat voor wie zijn hart verpand heeft aan muziekmakers die met pure eenvoud, maar met muzikaal vernuft, de wereld toch wat mooier proberen te maken. Van de Nashville-sound tot pakweg Jackson Browne, je hoort het allemaal in Tristans bijna minimale muziek.
Geen moeilijkdoenerij, gewoon Tristan De Pauw. De man die hij is en dat hoor je in elke noot van Honest Songs & Kitchen Tapes. Het is meer dan een losse collectie songs van een man die wat op zijn gitaar tokkelt. His Bobness mag dan wel Tristans idool zijn, zelf denken we niet dat Bob Dylan de afgelopen jaren zo’n mooie song als Should’ve Known Better heeft neergepend. Vrolijk word je er wel niet van, Tristans muzikale wereldje is dan ook een tranendal waarvan vallen en opstaan een logisch onderdeel is.
Honest Songs & Kitchen Tapes duurt net geen uur en bevat 11 songs. Een hele brok, maar wie op zoek is naar traditionele americana die het moet hebben van kwaliteit en tristesse afgewisseld met wat hoop, weet dat dit een plaatje is om aan te vinken. Eentje voor zij die de gordijntjes liever gesloten laten en vooral voor durvers.