Georganiseerde religieuze ethiek wordt aan de kaak gesteld door David Lawries industrial soloproject The Royal Ritual. Met zijn debuutalbum Martyrs bracht de Brit een indrukwekkend conceptalbum uit, waarop hij in negen tracks sonisch weergeeft hoe georganiseerde godsdienst onze meest essentiële ethische keuzes kan beïnvloeden.
“Binnen een korte tijd nadat ik naar de VS was verhuisd, groeide mijn vijandigheid jegens de georganiseerde religie. Ik zag normaal gesproken goede mensen ongetwijfeld slechte dingen doen in naam van religie, en het kwam op het punt waarop ik voelde dat ik het moest aanpakken op de enige manier die ik kende: door middel van muziek”, legt hij uit.
Na een klassieke piano-opleiding sinds zijn zevende, verkende hij in zijn tienerjaren de eerder technische kant van muziek. Na het behalen van zijn master in muziekproductie aan het Leeds Conservatorium, ging hij producen voor onafhankelijke artiesten in het VK, Europa en de VS, waaronder London After Midnight, CocoRosie, Phildel… Ondertussen is David Lawrie lid van de Recording Academy en de National Academy of Television Arts and Sciences als internationaal bekende muziekproducent en geluidsontwerper binnen het folk- en pop- tot het gothic- en industrialgenre.
Met The Royal Ritual creëert hij door harde synthtonen te mengen met een donker, percussief geluidsontwerp, met gebruik van traditionele wereldinstrumenten, een heel eigen, alternatief industrial landschap.
Voor zijn debuutalbum Martyrs is hij afgeweken van de typische instrumentatie. Zo gebruikte hij in plaats van een snaredrum bijvoorbeeld een mix van geweerschoten vermengd met stalen vaten en hydrofonische opnames. Deze gelaagde aanpak, gecombineerd met live-uitvoeringen van traditionele en vintage instrumenten (zoals de gehamerde dulcimer en marxofoon) en de retrosynthesetechnieken die verwant zijn aan Vangelis’ werk, zorgt voor een uniek geluid met industrial wortels, maar organische, zelfs etherische takken.
Als korte intro krijgen we Terrorforming, dat terreur aankondigt met een streng klinkende kerkklok op de achtergrond, die zich steeds sneller en prominenter opdringt in een noisy gruis.
Pews In A Pandemic is een directe reactie op de hypocrisie van de megakerkcultuur in de VS tijdens de Covid-19-pandemie. De ongebruikelijke 15/4-maatsoort, die in het grootste deel van het nummer te horen is, zorgt voor een sterke spanning tussen de inslaande ritmes en de grauwe lyrics die met kwaadheid grommen en het heerlijk uitschreeuwen tegen het heilige poortje.
Martyrs is geschreven vanuit het perspectief van een westerse journalist in het Midden-Oosten. Het is een directe verwijzing naar de vreselijke ISIS-onthoofdingen. “Eraf met zijn hoofd!”, wordt herhaald door het hele lied. Het gevoel van publieksparticipatie en diffusie van verantwoordelijkheid wordt verklankt door inslaande harde drumslagen, terwijl een bittere synthlijn de vocalen drijft van fluisterende mystiek naar wanhopig onbegrip.
Sci-fibleeps openen (Nothing) On The Other Side onrustig. Wriemelend, lijken ze een weg te zoeken naar de duistere ‘andere kant’.
Life, After is een introspectieve song, over hoe we kunnen voortleven door mensen achter te laten. Ook hier merken we de Vangelis-stijl op in het gebruik van de toetsen, de onregelmatige maat en de diepe, bijna gesproken zang. De stemming is bij deze volledig verschoven naar pure melancholie. Een zacht nummer, met een flink emotionele lading, dat ons ook aan Nick Cave doet denken.
De filmische track Empires loopt langs rijke synthpaden, met gedempte elektronische percussie vergelijkbaar met retro-futuristische sci-fi filmsoundtracks. Onder de grommende woorden horen we de woorden “When England was an Empire…”, die worden weerspiegeld in een verontruste vertolking van de melodie van Land of Hope and Glory, een knipoog naar de geleidelijke erosie van de Britse Rijk.
In Model Army lijkt een door kwaadheid gedreven energie vrij te komen in een pijnlijke hardheid. Gejaagdheid, een stukje klaagzang, woede, … vertolken zich in een sterk gevarieerde opbouw.
Met Illiterate Messenger keert Lawrie helemaal terug naar zijn hardere stijl, met de nodige kilheid, maar met grootse, weidse arrangementen en navenante zang. Schitterende prikkelende synths overweldigen, samen met dat intrigerende ritmegebruik.
Het album bereikt een climax met de rauwe puls van Finally Free, dat de schuldverschuivende aard van de machthebbers benadrukt.
Een sterk debuutalbum dat we wel eens een van de meest originele industrialopnames zouden durven noemen die we in lange tijd te horen kregen!
Martyrs is digitaal, op cd, op vinyl en op USB verkrijgbaar.
