Sluit de gordijnen, doe de lichten uit en zet je zonnebril op want onze favoriete club van, van elk geloof gespeende, christenen aka The Christian Club (TCC) zijn hier met hun tweede ep. Eros heet het kleinood al had het evengoed Thanatos kunnen zijn. Twee zijden van dezelfde donkere medaille beweren sommigen, al moet je ook niet alles geloven wat sommigen beweren.
Tijdens opener Drench vallen we binnen midden een stevige plensbui die ons doorweekt onder een bushokje laat schuilen alwaar wij begroet worden door de donderende stem van Luca Missiaen. Een mens schrikt zich een hoedje! Gelukkig krijgt Missiaens gedonder tegengas van de kwetsbare, lieflijke stem van Lucy Ryan (Bobbi Lu) en wat werkt die combo goed zeg. Gooi daar nog wat synths, een verloren piano riedeltje en drumgeroffel bovenop en je krijgt een stukje muzikale poëzie waar wij wel pap van lusten.
Delirium klinkt wat poppyer al moet je dat bij TCC nu ook weer niet te letterlijk nemen. Het korte sax-momentje in het eerste deel van het nummer doet het voor ons. In Creek menen we Ryan opnieuw te horen, deze keer als tweede stem en potverdorie wat klinken die twee goed samen. Leuk tegentijds ritme ook.
Lieflijk klinkt Spin the wheel tijdens hetwelk we toch wat aan Yuko moeten denken. Het zal dat gitaartje zijn. Fijne crescendo ook die, zeker wanneer de cello zich komt moeien, best wel wat emotionele impact sorteert. Afsluiter Atlas verscheen reeds als single en doet ons opnieuw aan Yuko denken, uitgebreide excuses daarvoor. Lucy Ryan is ook weer van de partij en dat is echt wel prima.
En zo zijn we alweer een kleine 25 minuten verder en moeten we vaststellen dat TCC op Eros bevestigt dat ze goed bezig zijn. Herkenbaar, nog steeds wat zoekende, maar stilaan wel inzoomend op hun eigen unieke muzikale geluid.