Een hele mond vol dat nieuwe album van het Duitse vijftal The Black Cat’s Eye, dat ook een stevige brok muziek bevat die wel wat kauwwerk vereist. Psychedelica met vele facetten.
Al van bij aanvang worden we getrakteerd op het meer dan twintig minuten durende Kill The Sun And The Moon And The Stars dat echter geen seconde verveelt. Prachtig zoemende keys en hemelse tokkelgitaren zetten de toon en de fundering waarop de bas harmonisch vervoegt na een minuut of twee. Nog steeds drumloos gaat deze eenheid in crescendo om dan pas na zes minuten plaats te ruimen voor de intrede van een rustige groove, die we Nick Mason ook al wel hoorden spelen. In het nieuwe gezelschap kabbelen we rustig verder tot ongeveer halverwege de track een akoestisch intermezzo wordt ingelast. Daarna wordt het distortion pedaal ingetrapt en loos gegaan met stevige ritmesectie en virtuoze gitaarsolo’s.
Track twee van de 5 is al meteen een radicale ommezwaai. Katla kent een distorted drumintro voor een vijftal stevige minuten punkblues. De obligate, in akoestische gitaren gedrenkte ballad Winter Song, waar voor het eerst ook vocalen te horen zijn, klinkt voor ons net iets te cliché om te kunnen bekoren. Het is gelukkig ook de kortste track van het album.
In My Dreams The Wind Chases Away the Clouds laat de gitaren heerlijk janken op een zalige, dansbare groove met mooie verschillen in dynamiek. Afsluiter Lostlostlostlostlostlostlostlost met ook weer vocalen, doet ons nog geen klein beetje aan The Velvet Underground denken, maar dan wel met Stooges gitaren.
Best mooi uitgekiend album van overduidelijke klasse muzikanten.
BANDCAMP / WEBSITE / FACEBOOK/ TONZONEN
