Stice is het project van de Belgische singer-songwriter Stijn Doumen. Als we de term singer-songwriter horen, is cybergrunge niet meteen het genre waar we het eerst aan denken, maar toch ligt zijn focus op nummers vooruit gestuwd door gitaren en gevuld met donkere industrial samples, beats en elektronica.
Met zijn eerste ep No Gods laat hij een eerste ‘afgewerkt product’ van Stice horen, als zijn persoonlijke zoektocht naar (eigen) muzikale mogelijkheden en tekstuele texturen. Het terugkerend thema van een ‘god’ is de rode, ruw uitgerafelde draad doorheen dit mini-album. Niet als pleidooi vóór of een kritiek tégen, maar eerder een ‘god’ in de betekenis van een idee, een herinnering, een persoon, een principe, een eigenschap,… Stice legt de zingeving in de handen van de luisteraar: wat betekent het voor jou?
Als intro krijgen we (welcome to no gods) als donker uitgesproken drone-invitatie door de niet-goden. “It was never about you… Or was it?”
Wat als een psychedelische gitaarchaos, met bonzende drums begint (en ook blijft doorgaan), vindt toch ook snel zijn orde in de pijnlijk grimmige vocalen. Van cybergrunge doordrongen en druipend van energetische krachten die goddelijk hard weerklinken in de opener Anything.
“This is an invitation to abandon your gods and leave them to die.”
Zo klinkt het in de allereerste Stice-single Beyond Repair, die voor deze gelegenheid opnieuw opgenomen werd. Aanhoudende beats en intelligente elektronica, baden in een gitaarbad vol hoekige riffs, met de nodige industrialelementen.
De industrialsound zet zich nog sterker voort in Malice Aforethought. Met bijna ritualistisch klinkende, sterk aanwezige percussie en gelaagde zanglijnen is dit één van onze favoriete tracks qua opbouw. De cyberwanorde duikt af en toe op, wat de spanning verhoogt als deze dan weer terugvalt in het rituele, grof gekorrelde ritme, wat even ademruimte gunt, terwijl onze hartslag opgewonden blijft doorrazen.
Voortgaand op dat geluid volgt Dark Snow, dat Stijn schreef met de bedoeling jouw eigen zingeving aan te wakkeren: “Je emoties, gedachten en interpretaties kunnen Dark Snow tot leven brengen op een manier die een nummer met een voorbestemde betekenis nooit kan.”
“God’s hate is no surprise”
Lagen donker industriële samples, gebeiteld met beats en donker elektronische vernuftigheid. De gitaren brullen hard en zijn voorzien van verschillende emotionele zanglijnen die zuchtend, schreeuwend duelleren en ons zijn woorden opdringen. Laat ons nu maar even met tranen in onze ogen woedend dansen met het rauwe Opposites Reversed.
De interlude (no existence) laat een vuile ruis horen, op een sterke beat waarin al snel een knap uitgedokterde variatie wordt gebracht en de stem van Doumen in alle puurheid, met kracht ons elke emotie laat voelen.
Als laatste nummer klinkt het catharsische Linger In Blur. In die laatste waas willen wij inderdaad nog even ronddwalen. Een stevig hoogtepunt dat bulkt van harde riffs en ritmes, maar evengoed de (wan)hoop op zuivering uitademt in de hoge zanglijn. Een indrukwekkende afsluiter van een dito debuutalbum!
Net twintig is hij en als we de vergelijking durven maken met Nine Inch Nails en Tool, dan mag hij vanaf nu alvast een beetje onze nieuwe god zijn.
No Gods is digitaal verschenen.
Facebook / Instagram / Twitter