De aandachtige lezer weet al een tijdje dat er een nieuw album zat aan te komen van Steiger, het jazztrio met in haar gelederen toetsenist Gilles Vandecaveye-Pinoy, bassist Kobe Boon en drummer Simon Raman. Eerder verscheen daaruit reeds de single Gaugeman dat 100% klonk als vintage Steiger. Geldt dat ook voor de rest van het album? Hieronder vind je het antwoord op deze pertinente vraag.
Steiger heeft altijd al een heel eigen geluid gehad. Een beetje avant-garde, veel jazz, sprenkels bombast en een uit de hand gelopen gevoel voor theatraliteit. Centraal in het geluid: de piano – dan wel minder akoestisch klavierwerk – bestierd en betast door Gilles Vandecaveye-Pinoy.
We zijn amper 20 seconden ver in opener Hey, a stone… of we herkennen reeds de typische klank van Steiger. Een intro meer dan een voldragen nummer is het wel. Wanneer Gaugeman begint, zitten we helemaal on track en neemt het verhalen vertellen een aanvang. Want dat zijn de nummers eigenlijk: korte muzikale verhalen met een begin, midden en eind. Vaak verteld door een toetseninstrument (soms ook door percussie zoals in Mowglowski) dat net een beetje ontstemt is voor extra wrijving en auditief ongemak.
Steiger maakt er een erezaak van om anders te klinken dan anderen. De ene keer doen ze dat door de klank van de instrumenten, de andere keer door kleine stotteringen of tempoveranderingen toe te voegen zoals in The Latin Album of Zonnetje schijnt, iedereen is ziek, een titel die zo uit het leven van de familie Vandecaveye-Pinoy gegrepen zou kunnen zijn, of dat denken we toch na ons bezoek aan Forevergem.
Even mag Kobe Boon in het spotlicht staan tijdens Third Mass Extenction voordat een The Adams Family-achtig orgeltje het van hem overneemt. Het is een wat geinig liedje zo beeldend dat je er de theaterzaal en rondparaderende acteurs er moeiteloos bij kan fantaseren. En dat kan ook tijdens Gladijs, en in feite bij eender welk nummer op Mowglowski’s First Take dat trouwens evengoed de titel van theaterstuk zou kunnen zijn.
Verrast Steiger met dit album? Niet echt. Bevestigen ze hun eigen unieke stem in het Belgische muzieklandschap? Zeker en vast! Is dit voor iedereen? Neen, maar wat is dat wel natuurlijk?
Steiger bouwt in Mowglowki’s First Take verder op de fundamenten die ze zelf gelegd hebben en ze doen dat met veel bravoure en gevoel voor drama. Een fijn vierde album dus.
05/11 – HA Concerts, Gent
13/11 – Bernaerts Platform, Antwerpen
27/11 – Hnita, Heist-op-den-Berg