Na hun goed ontvangen debuutalbum Filthy Pleasures is de Nederlandse superrockband Splinter toe aan een volgende! Superrockband? Jawel, want de bandleden uit Den Haag en Amsterdam zitten met een interessant, zwaar muzikaal verleden: zanger Douwe Truijens (ex-Death Alley, ex-Gewapend Beton), gitarist Sander Bus (ex-Death Alley), toetsenist Gert-Jan Gutman (ex-Birth of Joy) en drummer Barry van Esbroek (ex-Vanderbuyst) verdienden al heel wat sporen en dat laat zich ook horen in deze nieuwe release, want die laat ook het geluid van een superrockband horen.
Toen de twee Nederlandse bands Birth Of Joy en Death Alley uitstierven, betekende dat voor enkele leden een herenigende hergeboorte onder de naam Splinter. Daar waar we in hun debuut vooral stevige rock-’n-roll hoorden, krijgen we – mede dankzij de invloed van producer Mario Goossens (ook drummer bij Triggerfinger) – nu een andere sound. In de 12 tracks op hun album Role Model gaat punky retrorock hand in hand met dansbaar brutale indierock.
Soviet Schoolgirl laat meteen de kracht van Hammond horen. Dat orgeltje toch! Dát in combo met psychedelisch vuile gitaren en uitdagende zang, maakt dat Russische schoolmeisje meteen indruk.
Iets gezapiger klinken drums en gitaar in Bottom. Qua stijl sluit daar ook het melancholisch getinte The Carpet Makes Me Sad bij aan. Een track die teleurstelling meedraagt in zijn gitaarlijn, hoewel er poppy ritmes opduiken, met elektronische ‘ge-aai’ in kleine details hier en daar.
Opposite Seks laat dan weer meteen energiek haakse ritmes horen, waarbij je hele lijf automatisch van mee gaat wiebelen in een vrij minimal sound, maar het tikkend meegaat in de opbouw van de track, tot die uitbarsting naar het eind van de track toe! Het nummer Velvet Scam had misschien beter een andere plek gekregen op het album, want het valt erg op dat dit door een nagenoeg zelfde drumritme gedragen wordt als de vorige track.
Rebels punky klinkt Children en dat geldt ook voor het stevig rockende Every Circus Needs A Clown waarbij ook de nodige ironie klinkt. “Het circus is opnieuw in de stad. En ieder circus heeft een clown nodig.”
Nog iets steviger gaat het er in Medicine Man aan toe, terwijl Computer Screen dan weer opent met een kundig, bluesy stukje pianospel. Niets dat ons aan een computerspel doet denken, maar wel aan het mellow hoofd dat je ervan krijgt, na urenlang spelen. Een heerlijk intermezzo is dit!
Golden Moon heeft dan weer wat funky disco-elementen in zich, verscholen achter de knappe zang en stevige gitaarlijnen.
Pit en power in Forbidden Kicks, waarbij alle instrumenten op hun best lijken te razen, waarna It Should Have Been Over akoestisch minimaal met gitaargetokkel ingaat en de nadruk zo op de zang komt te liggen.
Hun vuile gitaarwerk, dat uniek geluid van het Hammond-orgel en de catchy melodieën zijn verademend welkom op de dansvloer en alles is overgoten met een flinke portie ‘fun’! Daarnaast zijn er ook zo veel andere stijlelementen te horen, die de kunst om divers klinkende nummers te maken in de verf zet. Desondanks blijven deze twaalf songs toch een duidelijke Splinter-stempel dragen.
The Banana Man als artwork op de cover, laat zien wat de hedendaagse rolmodellen van de wereld zijn: “gewoon fruit in een pak”. Politieke leiders en dus zogenaamde influencers zijn rolmodellen, netjes gekleed maar leeg en wegwerpbaar. Alles erg plastisch, alles fake, veel beelden in plaats van boodschappen en uitstraling in plaats van inhoud.
Role Model werd opgenomen bij het Belgische Dunk!Records en is digitaal, op lp en op cd verschenen bij Noisolution.
Website / Facebook / Spotify / Bandcamp
