Zes jaar hebben we moeten wachten op de nieuwe Slowdive. Eigenlijk hadden we geen nieuwe langspeler meer verwacht na het naamloze album uit 2017. De kans bestond namelijk dat het een eenmalig reünie album zou zijn; dat bleek gelukkig niet zo.
In 2020 overleed de moeder van Rachel Goswell en de vader van drummer Simon Scott, daarenboven hadden de bandleden te maken met een aantal ingrijpende veranderingen in hun persoonlijke leven. Ze namen hun tijd om alles te verwerken. Nogal wat van die emotionele gebeurtenissen werden in Everything Is Alive verwerkt. Het maakte het creatieproces best zwaar maar het resultaat is een langspeler die vooral hoop uitstraalt.
Zanger, gitarist en keyboardspeler Neil Halstead begon aan het album in de rol van schrijver en producer. Thuis experimenteerde hij met modulaire synths en uit die experimenten zijn de demo’s ontstaan. Het maakt dat Everything Is Alive meer elektronica bevat dan de vorige platen. Bij de uitwerking van de demo’s koos de band terug voor hun kenmerkende met galm doordrenkte gitaren.
Als een legendarische band als Slowdive een nieuw album uitbrengt, dan liggen de verwachtingen natuurlijk heel hoog. De sublieme singles Kisses, Skin In The Game en The Slab beloofden veel goeds maar was de rest even straf? We kunnen het alleen maar beamen, van begin tot eind is het genieten van wat we allemaal voorgeschoteld krijgen.
Opener Shanty heeft een sfeervolle krautrock vibe, eens het nummer openbarst krijgen we een overweldigende shoegaze wall of sound waar we intens kippenvel van krijgen. Wat een geweldig openingsnummer is dit! In Prayer Remembered zit een dromerige sfeer die ons wat doet denken aan The Cure tijdens Disintegration. Hier draait het allemaal om subtiliteit; een galmende bas leidt het nummer mooi terwijl soundscapes en gitaarflarden alles knap opvullen. In het meer elektronische Alife spelen de gitaren een eerder secundaire rol, samen met de stemmen van Rachel en Neil vormen ze een heel warme combinatie .
Het wat langere Andalucia Plays is een dromerige ballade waar ook weer wat The Cure-invloeden in te horen zijn. Na vier minuten kregen we het gevoel dat we een lange ambient outro zouden krijgen maar het bleek een korte break want daarna kabbelde het nummer rustig verder zoals het begonnen was. De single Kisses is misschien wel het meest poppy nummer van de plaat maar past perfect bij de andere liedjes.
Het zweverige pareltje Skin In The Game volgt en met Chained To A Cloud krijgen we een geweldige, intense trip van bijna 7 minuten waarin krautrock en shoegaze hand in hand gaan. The Slab is de kers op de taart die het album op perfecte wijze afsluit.
Slowdive bewijst met Everyting Is Alive dat ze in 2023 nog steeds relevant zijn. Het album komt wat ons betreft zeker in aanmerking voor album van het jaar.