Moeilijke plaat, dit. Waarom lees je onderaan wel. Het is de tweede lp van Sicky, die Mick Butler heet en uit de Midlands komt maar nu zijn muziekjes maakt op het Engelse platteland. Daar zijn we vet mee, maar zijn we dat ook met deze Garbage Town?
The Bridge trapt af in pure popstijl, zéér melodieus en zo gaat het twaalf nummers lang verder. Slim Shadow is T.Rex met flink wat fuzz erdoor, Sleep on It klinkt even bevreemdend als iets van Beck en Head First bevat een riff als een subtiel briesje dat ’s avonds de nachtkaars komt uitblazen.
De titelsong is met 3’34” de langste track en een hele goeie die te midden een doos vocoders te pas en te onpas losbarst. Twaalf songs dus, en niet één slechte. Edoch… we mankeren iets. Veel erger is dat we niet weten wat – jaja, onfeilbaar zijn zelfs wij niet.
Sicky maakt geweldige pop voor alternativo’s maar hij raakt niet echt. Al mist hij ook niet, nergens. Zie bovenaan: moeilijke plaat, dit.
Maar goed, je gaat er niet aan dood en dat is heden ten dage ook al iets.