Sabrina Annlynn Carpenter, de 25-jarige actrice en zangeres uit Pennsylvania, is stevig op weg om uit te groeien tot dé popsensatie van 2024, voor zover ze dat al niet is. Ze is met haar 151 cm in lengte een rijzende ster die in wielertermen uit de schaduw van Taylor Swift is weg gedemarreerd. Ze staat op 22 maart in een uitverkochte ING Arena (het vroegere Paleis 12) en de tickets waren prijzig. Haar succes komt niet zomaar aangewaaid want met Short ’n Sweet bracht ze eind augustus haar zesde plaat uit. Een paar maand geleden opende ze in Australië voor Swifts Eras Tour. Het begon tien jaar geleden voor Sabrina Carpenter als Maya Hart in de Disney-sitcom Girl Meets World.
Short ’n Sweet is met haar 12 nummers en 36 minuten erg puntig en catchy. Eigenlijk is de superhit die de releases voorafging, Espresso, een perfecte samenvatting. Klein en bitterzoet met wat suiker. De plaat had de monumentale zomerhit kunnen worden, maar het zal dan de grote nazomerhit worden. De plaat drijft natuurlijk op de donzige wolk die Espresso en het naar Dolly Parton knipogende geweldige Please Please Please in de stratosfeer hebben gevormd. Er gebeurt echter van alles en we horen pop, alt-rock en country met verrassend sarcastische en best wel geile teksten. Hoe dartel en mooi Sabrina en haar songs ook zijn, er zit een boodschap in alle nummers en die wordt vaak met een gemene trap op de achillespees gebracht.
Op het eerste gehoor missen veel nummers de urgentie van Espresso maar de nadronk maakt je als luisteraar meermaals klaarwakker. Dat gebeurde veel minder met de gevoeliger voorganger uit 2022, Emails I Can’t Send. Op de nieuwe plaat werkte ze op een paar nummers samen met de van Swift en Lana Del Rey bekende superproducer Jack Antonoff, en die werkt dus alleen samen met supersterren. Dat de plaat een mooi geheel vormt zonder echt met stijlbreuken te verrassen, hadden we dus verwacht. Short ’n Sweet brengt je in de waan dat haar leven een romantisch kluwen over bad boys en ontgoochelende romances is tot je beseft dat ze eigenlijk het hele gedachtepatroon van een verliefde twintiger ridiculiseert en het benadert met een mes in de hand en een blik vol lust. Zingt ze immers in Good Graces niet “no one is more amazing at turning love into hatred”?
Kijk maar eens naar de clip van Espresso. Een verwaand nest dat zoals Brigitte Bardot alle jongens om haar vinger kon draaien tot ze zelf het deksel op de neus krijgt. Zwarte humor verpakt ze in een sexy kleedje. De plaat opent met Taste, een redelijk onweerstaanbaar nummer dat het nog meer wordt als je de hilarische videoclip tegelijk bekijkt. Hierin vecht ze een hilarisch duel met kettingzagen uit met Jenna Ortega en de plot is zoals vaak niet wat je ervan had verwacht. De song gaat over een liefje dat terugkeert naar zijn ex. “I heard you’re back together so you’ll have to taste me when he’s kissing you”. Het sarcasme druipt van deze indierocksong en ogenschijnlijke popnonchalance krijgt plots wel terecht een “parental advisory sticker”.
Veel tekstlijnen zullen op YouTube en op televisie gemaskeerd worden want het heerlijk wiegende Please Please Please met de prachtige zanglijnen van Carpenter krijgt dit in het refrein: “I beg you don’t embarrass me motherfucker”. In Good Graces zingt ze meermaals na elkaar “I don’t give a fuck about you” op een manier alsof ze zingt over een leuk briesje op het strand. Dan klinken Swift en Billie Eilish wel erg braafjes niet? Sharpest Tool is leuke indierock met een bedaarde gitaar. Eén van de toppers is Coincidence met de van sarcasme overlopende tekstlijn “What a surprise, your phone just died / Your car drove itself from LA to her thighs. This week, you’re holding space for her tongue in your mouth”.
Bed Chem is niets minder dan de afkorting voor ‘chemie in bed’. Ze zingt delen parlando en andere met een erg hoge stem en zwiert er een erotische Shakespeariaanse quote tegenaan: “Where art thou? Why not upon-eth me?” Het Simon & Garfunkel-gehalte in een met countryriedels volgepropt Slim Pickings laat haar nog eens vocaal uithalen maar ook hier haalt ze het zeemzoet gehalte keihard onderuit: “All the good ones are deceased or taken, so I’ll just keep on moaning and bitching”. En alsof ze nog niet duidelijk genoeg was gaat ze er bijna los over in het perfecte popnummer dat Juno is: “Hold me and explore me, I’m so fucking horny. We can have fun but don’t mess with me.”
Na alle seksuele uitspattingen gaat de rem er onverwacht op in het slot met Lie To Girls en Don’t Smile dat wel een ode aan Janet Jackson lijkt. “Lach niet om wat er gebeurd is, huil omdat het voorbij is”. Een op het eerste gehoor schaamteloos poppy klinkende plaat krijgt na meerdere luisterbeurten met de teksten bij de hand veel diepgang en werpt zich op als een te kloppen pop-album dit jaar. Los daarvan is ze ook actrice en de videoclips van de eerste drie singles zijn meesterwerken. Elk einde van een nummer is een open einde en een directe link met de volgende single. Als pop kunst wordt. Wauw! Tegen dat je dit leest zijn de 3 clips samen 300 miljoen keer bekeken en terecht (hierboven staan ze in de juiste volgorde). Voor ons was het een eerste kennismaking met La Carpenter. Hopelijk op een groot festival in 2025. Please please please !!!
Instagram – Facebook – YouTube – Website