Rode lichten roepen allerlei taferelen bij ons op. En ook al is het album al even uit, het wordt tijd dat we nagaan waar de Red Lights van Lola Demo voor staan.
Vanuit Griekenland, maakte Erika Bach (Ape The Cry, Hard Candy, M1NK) eerder al indruk op ons, met M1NK, het project met Barry Snaith. Als Lola Demo neemt ze ons nu met 10 tracks mee voor een diepe duik in “de dingen die haar ???!!!??? maakten de afgelopen jaren”. Zoals steeds loopt er een emotionele draad doorheen de nummers, zelfs als het gaat over moeilijke onderwerpen die taboe kunnen zijn om over te praten, laat staan om muziek te schrijven.
Hoewel deze dame vele genres bedrijft in haar muzikale carrière, toch komt het grungy en trashy sfeertje altijd wel ergens boven in haar emotioneel rauwe songs. Geïnspireerd door liefde, haat, seks en politiek duikt ze soms (te?) diep in alles op hetzelfde moment. Maar dat levert net dat unieke geluid op, dat we ook op Red Lights horen.
De openingszin in Billy Says maakt meteen duidelijk waar de rode lichten voor staan: “Red lights won’t make us walk in line”. Nee, daar is net iets meer voor nodig, om Lola Demo binnen de lijntjes te laten kleuren. Als vrouwelijk zangeres en songwriter heeft ze een aparte stijl, een bijna unieke stem, die ons aan een Patti Smith doet denken!
“Nothing honey…” Dat we niets te zeggen hebben, horen we in Shoot You Up Honey, gedragen door een diepe bas- en gitaarlijn. Het zoemend zingende backing zanglijntje maakt dit vuil klinkende rocknummer helemaal af!
In de duisternis van de blues, klinkt Not Going To Lie, gevuld met tristesse en pijn die in klank benadrukt wordt door de met distortion overstuurde gitaar. Lieflijk teder begint Contagious, terwijl de tekst niet zoet is en het refrein als een grimmige smeekbede voor afwisseling zorgt.
“Contagious
You shoot me up with poison
To stop me from making angry noises
You keep me
Keep me under water”
Zwaarmoedig diep. Soon Now Or Never kent na de helft een meer hoopvolle wending, met weidse soundscapes, de meerlagige zang die in al zijn schoonheid meer naar de voorgrond komt.
“I don’t want to look up into the sky
And wonder when it will rain down goodbye
So I shut out the noises
And the fear that makes me hide”
Een donkertrage ballade lijkt If We Wake Up. Wakker worden is niet moeilijk. Wakker blijven wel. Maar dat is bij deze geen enkel probleem. Want dat trage ontwaken evolueert naar het einde toe met enkele doortastende drumslagen, een grimmige baslijn en aanzwellende gitaren in een uitbarsting van energie.
Het meer punky Sick Of It, zet het lef van deze dame in de verf. Haar attitude verklankt zich, zelfs zonder beeld. Een instrumentaal eerder basic nummer aanvankelijk, maar Lola Demo kent de kunst om haar nummers te laten evolueren in enkele minuten, tot meerlagig complex opgebouwde tracks die de volle rijkdom van haar talent etaleren.
Love. De liefde. Wie al wat geleefd heeft, weet dat ze soms bitter en zwaar kan zijn: “With every – Every beat of my heart – It’s over even before it can start – I’m sorry I can’t tell love apart from pain.” De snedige sound van If I Miss sluit meteen op hetzelfde thema aan, hoewel het een heel ander nummer qua opbouw is. We proeven dezelfde bitterheid, maar in een meer uptempo nummer, met luchtigere vocalen en toch iets hoopvoller: “Is it love or is it lust? Is it dirt or is it dust?”
Met wat wervelende elektronica op de achtergrond in Never Stop, sluit het album triggerend af. Never stop. Don’t.
Een album als dit kan alleen maar oprecht zijn. De manier waarop Bach zichzelf onthult in haar nummers is ruig en subliem rauw, confronterend en teder kwetsbaar… eerlijk. Vuile garagerock die zo eerlijk en echt klinkt, wij hebben er een zwak voor! Thank you, miss Bach, thank you Lola Demo!
Red Lights is digitaal verschenen.
