En zeggen dat dit al hun zesde is! De zesde lp van Lenny en de Wespen en die zijn van hier – ze verschuilen zich in Hagelandse bossen en weiden – hebben een klein meesterwerkje gemaakt. Luister vooral zelf. Zoals naar In Gedachten, waarop iemand die ooit bij de vroege Neil Young de treurwilg bespeelde dat ook hier doet.
Maar we gaan verder, we moeten wel. Is wat ze maken kleinkunst, die verdomde en lichtjes verdoemde term? Ja en neen, er zit wat Jan De Wilde (dat fluisterende) en Lieven (die naaktheid) in en neen, Lenny en de Wespen spelen songs van nu die zomaar opdoemen tijdens eindeloos door het raam staan te staren tijdens herfstige vooravonden. Of zonnige zonsopgangen vol gedwarrel van zomers stof zoals in Ben Hier Maar Op Reis.
De stem van frontman Lennaert sluimert, balsemt, geeft rust. Soms sluipen er dingen van de jonge, nog onbezonnen Bob Dylan in (Het Allerbeste) en soms wordt er gewoon wat gejamd zoals in Sunny Day, wat ook goed is want jammen horen we allemaal te doen.
Kan men iets slechts zeggen over hen? We probeerden – slechte mensen als we zijn – dat te doen dus gaan we maar iets goeds zeggen: Noem het dan maar dromen is een wonderlijke Vlaamse parel opgedolven uit een zompig landschap en als jullie hen live willen zien, doe dan alstublieft de moeite. Wij doen niks anders dan de moeite doen.