Fris en brutaal klinkt het nieuwe album van Junksista, waarin ze met flair 10 nieuwe dirty elektronische popnummers laten horen. OA is ruiger en zwaarder dan vorige releases, waarbij het Duitse duo tegelijk modern, heavy, funky en retro klinkt.
“Voor mij is de release van dit album een echt Phoenix-moment – het draait allemaal om heruitvinding en sterker terugkomen na te zijn verteerd door de vlammen. Niets voelt zo goed als authentiek zijn, je creatieve kracht ongefilterd kunnen loslaten, en dat is precies wat we deden met 0A. Ik had dit echt nodig”, vertelt Diana Noir.
“0A is een behoorlijke catharsis voor ons geweest, omdat we dit zo gedurfd en ongefilterd mogelijk wilden laten klinken. Ik bedoel, we zijn er nooit van beschuldigd eendimensionaal te zijn, maar ik denk dat we er deze keer in zijn geslaagd om elk aspect van onze muzikale smaak te integreren in ons geluid, om dit om te zetten in de definitieve Junksista-ervaring: het is grof, rauw, nog steeds funky en soms melodieus – dit spul resoneert diep met mij”, vult Boog aan.
Op vijf tracks horen we ook enkele grote, internationale namen klinken. Boog en Diana werkten namelijk samen met Yvette Winkler (Vaselyne), Lis van den Akker (Die Krupps, Grendel, Psy’Aviah), Noemi Aurora (Helalyn Flowers), Maria (Omnimar) en Emke (Black Nail Cabaret).
Barstende grooves, funky gitaren, diepe baslijnen, pakkende synth melodieën, sensuele, half gezongen, half gesproken vrouwelijke vocalen en Junkista’s kenmerkende vleugje ironische humor…
Dreigend energiek herrijst de Phoenix in donker rauwe drumslagen en barstende grooves. De uitdagende spoken vocals van Diana geven de mystiek en dynamiek een boost.
Twinkelend klinken toetsen in Do You Wanna terwijl de zang van Emke (Black Nail Cabaret) ,in het refrein in loops getrokken, sterk klinkt en ze je in de strofes meeslepend meesleurt.
De commercieel klinkende techno-intro stoot ons eerst wat af, bij het begin van Problems feat. Lis van den Akker (Die Krupps). Van zodra de bonzende ritmes en industrial-elementen weerklinken, zijn we wél helemaal mee in dit van ironie doordrenkte nummer.
Het meest energieke nummer is ongetwijfeld Oxytocin High. Het nummer waaruit blijkt dat dit duo retro-elementen in een heel nieuw jasje kan stoppen, waardoor ze vernieuwend klinken. Bubbelende synthloops en intelligente ritmes geven ons alvast de adrenaline-opstoot op de dansvloer! Maar ook het donkerdere Moan An Ode feat. Yvette Winkler (Vaselyne) en het trager melancholische Death By Heartache blijven de dansbaarheid hooghouden.
Oplopende beats en woorden, haaks geplaatst op de ronkende toetsen maken dat Fragile feat. Maria Mar (Omnimar) helemaal niets breekbaars laat horen.
De hartslagen kloppen. Hard in zijn weerstand. Anthem Of Persistence feat. Noemi Aurora (Helalyn Flowers) is een prachtige track, waarbij hardheid en meeslepend zachte zwoelheid hand in hand gaan.
Zelf hebben we – tot hier toe – nog geen schoonheid in saaie routines ontdekt. Beautifully Boring bezingt het thema, maar ondanks de herhalingen en het vrij ‘brave’ klankenpalet, is dit geen saaie song.
In schril contrast sluit dit album af met Fuck Your Pretty Face. Eentje vol contrasten alweer. De grof versneden gitaaraanslagen tegen de zacht geplaatste zanglijn. Subtiele toetsen, tegen de harde woorden.
Bij de voorstelling van dit album werd nooit de term industrial in de mond genomen. OA is een collectie van 10 vuile popsongs, die druipen van gitzwarte emoties. Mét industrialelementen dus, die de ‘softe’ kantjes eraf knallen. Knap!
0A is digitaal en op cd verschenen bij COP.
