Het Britse gezelschap Jo Carley and The Old Dry Skulls combineert voodooritmes uit de jaren 30 met ska, blues, rock-’n-roll, calypso en old fashioned country in een vaudeville cabaretsfeertje. Geworteld in vervlogen tijden van voodooïsme en zwarte magie, klinkt het verhaal van hun nieuwe, derde album Voodoo Bones & Vaudeville Blues als volgt: “Het sluiten van deals met de duivel is nooit een goed idee en soms werkt voodoo ook averechts. De onschuldige reis van een vrouw naar de jungle eindigt met een toverdokter die haar verleidt om met hem te trouwen. In het holst van de nacht steelt ze zijn zombiegif en gebruikt het om zichzelf te bevrijden. Ze bezit nu al zijn magie en viert het einde van hun tumultueuze relatie. Maar ze komt er niet zo makkelijk mee weg. Een meedogenloze zombie komt haar elke nacht lastigvallen, sluipt rond en maakt haar bang. Is ze nog steeds gevangen in zijn ‘spell’?”
Jo Carley (zang, backings, mandoline, viool, wasbord, toetsen, percussie), Tim Carley (gitaar, kickdrum, ratelschoen, percussie, backings) en James Le Huray (contrabas, bas, banjo, toetsen, sansula, stylofoon, backings) vormen desondanks een kleurrijk ensemble, dat een macaber sprookje in gepaste sfeer weet te verklanken. Voodoo Bones & Vaudeville Blues werd opgenomen tijdens de lockdown in het kleine hutje aan de oostkust van Engeland. Toen de pandemie toesloeg, gooiden Jo, Tim en James de bank en de tv weg en veranderden ze hun woonkamer in een opnamestudio. Old school en DIY. Op deze manier opnemen, leverde hen een authentiek retrogeluid op, dat volledig past bij hun uitstraling.
Ze zijn aanwezig in drievoud… de bandleden, maar ook satan, een zombie en de duivel duiken op in de eerste drie tracks. In Little Limbs Of Satan wordt het kwaad speels uitdagend weggejaagd en in ons hoofd zien we het allemaal voor onze ogen gebeuren op een groot podium met roodfluwelen gordijnen en gouden randjes. Dit kán alleen maar gezongen worden door een sensuele dame met blozende wangen, terwijl het publiek meewiegend aan zijn Bloody Mary sipt! The Devil klinkt vuiler, maar laat net als The Zombie je ziel ritmisch mee schudden.
Rock-’n-roll, wanneer She Got Him (With Her Voodoo) het eigen ritme lijkt te achtervolgen. In Lose Your Soul is het dan weer de bluesy samenzang, die eruit springt, waarna gezapige snaren en mandolinegetokkel in volle countrysfeer klinken.
Onmogelijk is het om geen beelden te zien bij deze verhalende songs over relationele problemen, de duivels tussen partners, seks en nachtelijke feesten. Alles overgoten met zowel donkere kantjes als sensualiteit en ironie die voor een continue glimlach zorgt.
The Witchdoctor stelt de nieuwe echtgenoot voor. En die klinkt niet zacht, maar zo gevaarlijk aantrekkelijk. Hij sterft dan ook meteen in de volgende track Dead But He Won’t Lay Down. We horen een uitbundig wilde muzikale uitbarsting, met trillende gitaren, rijkelijk gevuld met ritmes die geen enkele hartslag nog kunnen volgen. De teleurstelling klinkt dan ook oprecht in Carley’s stem in het traag slepende intermezzo, als hij zijn hoofd er toch nog niet blijkt bij neergelegd te hebben.
Het donkerste nummer, moet Crowhurst’s Lament zijn, een kort instrumentaal intermezzo met diepzware bassen die klinken als een loutering. Naast de flamboyante stem van Jo, is het ook vooral de combinatie van de mandoline en de ratelschoen, de warme diepe bassen en opzwepende ritmes zoals in Shipwreck Blues, die ons rond de vingers van Jo Carley And The Old Dry Skulls winden. Wij duwen nogmaals op ‘repeat’, terwijl we dan nu alvast even dat nieuwe doosje naalden gaan zoeken.
Ondeugend griezelig, vol sarcasme voorspelt dit album een heerlijk optreden, wanneer de band ook België aandoet tijdens hun tournee in 2021, “So let’s shake those bones together”!
26/03/2021 – Broken Necks Festival
05/09/2021 – Sunday Arts and Roots Festival
Of boek de band gewoon zelf via www.rootstown.be!
Voodoo Bones & Vaudeville Blues is digitaal en op cd verschenen bij de labels Old Higue Records en New Retro Sounds.
Website / Facebook / YouTube / Twitter
