JEAN-MARC LEDERMAN – 13 Ghost Stories (Dependent Records).

Even maar… lieten we deze nacht de deur op een kier. Heel bewust. Om 13 geesten binnen te laten. Het was een waar genot…

Jean-Marc Lederman weet deze keer met een duister concept te verrassen, dat vertrok vanuit één vraag: als je na je dood voor 24 uur kon terugkeren naar de Aarde als geest, wat zou je dan doen ? Een duister concept, maar wellicht één van de mooiste, want die vraag legde hij voor aan 20 zangers en schrijvers. Elk van hen repliceerde met tekst en zang, op muziek die Jean-Marc voor hen schreef. Elke zanglijn als individueel antwoord, als unieke stempel gedrukt op een door Lederman gesigneerd staaltje minimalistische, muzikale schoonheid.

Het album bestaat uit twee delen: 13 Ghost Stories (15 tracks) en Emanations Of Ghosts (8 tracks), waaraan nog 3 kortverhalen (door Rodney Orpheus van The Cassandra Complex, Christina Zun van Witchblade Comics Fame en Julianne Regan) toegevoegd worden.

By The Fireside opent en sluit af in delen delen: Part 1 opent het album en vertelt ons – bij een knisperend houtvuurtje en een vers uitgeschonken glas hemels goeds – wat er ons precies te wachten staat. De stem van Christer Hermodsson van SPARK! doet ons geloven dat de doden nog dromen in The Dead Still Scream. Een doos vol verbrijzelde dromen, zonder zelf een noot te schreeuwen – het zijn de doden die blijven schreeuwen.

De vocale breekbaarheid van de glasheldere stem van Louis Frasier in Maybe heeft iets dromerigs, iets zweverigs. Muzikaal wordt daarmee een zeer mooi spanningsveld opgebouwd. Het misschien van het niet zeker weten… Prachtig!Brian Wilson Stole My Prom Date. Geef toe, je zou voor minder pissed weerkeren. Maar zo klinkt Stefan Netschio van Beborn Beton niet, wél dynamischer dan de vorige twee. Een luchtige elektro-popsound!

Heel emotioneel dan weer, klink Juliette Bossé (Rive) in Nuages à l’Envers. In de wolken, ondersteboven. De fragiliteit van de vocals en de bijhorende muziek is zo groot, dat ze bijna angstaanjagend wordt. En misschien is het weerzien van een geliefde dat ook altijd wel een beetje. ‘Encore une fois…’

The Tallest Building In Town is van een heel ander kaliber, met de zelfzekere, licht hese stem van Jenna Fearon. De opbouw van dit nummer is divers en een beetje controversieel. Uniek afwijkend knap!

Zowel de begingeluiden als de vocals in Nothing Shall Remain klinken onheilspellend. Een voltreffer met de prachtige stem van Agi Taralas (Our Banshee). De trage voorzichtigheid in het begin van het nummer bouwt op tot een vaststellende zekerheid naar het einde toe. En dat hoor je. Dat voel je. De beats en ritmes zetten zich steeds meer vast rondom de vocals. ‘Who will take the blame for us all ?’ Een zéér belangrijke vraag!

Upset Karma is een heerlijk nummer! Elena Alice Fosi (Kirlian Camera, Spectra Paris) speelt daarin een fantastische rol met haar unieke zang die perfect past bij de elektrobeats die J.M. Lederman haar schonk. Beiden houden ze het licht, maar zorgen ze voor een melancholie die niet te vatten is. Voor ons is dit hét nummer van het album! Robotische mededelingen over de geest van onze vader leidt I Am The Ghost of Your Father in. Klinisch strak, waarop Yvette Winkler (Vaselyne) in een warme, emotionele samenzang vertelt over het donkerste geheim dat ze meedraagt. Afgebakend klinkt Ball & Chain door Mark Hockings. Zacht en strak.

Last biedt een hartslag. Een mystiek ritme dat omfloerst wordt door warme, strijkende sounds en de noisy stem van Natasha A Twentyone van Ambassador21. Een track die overspoelt, zonder overweldigend te zijn. Last Woman Standing met de fantastische stem van Alice Gift (Velvet Condom en Liste Noire) en Watch Them Dance sluiten het album 13 Ghosts af. Voor dat laatste nummer schonk Christa Jerome haar woorden in haar soul- en jazz-stem. En hoewel dat nu net niet echt ons (lees tussen haakjes: van de recensente) genre is, wat een meerwaarde! Als La Jerome zingt, kom ook ik terug om hen te zien dansen!

Als je voor de luxebox met twee cd’s gaat, dan krijg je er ook nog de acht nummers op Emanations Of Ghosts bovenop. En ook dat kunnen we alleen maar aanraden!

Rakende tonen slaan in bij  A Man And A Child. Als daar dan de stem van Pascal Hueppe (Rotersand) bovenop komt, dan krijg je een erg rakend hoorspel. Met de titel Triskaidekaphobia op zich zorgt Julianne Regan meteen al voor een hoorspel op zich. Hoewel het me niet vreemd is. Met de helft van de familie die Brits is, herinner ik me vooral mijn ongelofelijk hippe, realistische oudtante. En toch kende ook zij Triskaidekaphobia. Als we met dertien aan tafel dreigden te belanden, at zij alleen in de keuken. Zodat de feestdis veilig gevuld was. Met ons twaalven… Wat Julianne Regan met haar kortverhaal doet, is meer dan beangstigende spoken vocals brengen. Ze brengt de sfeer in ritme, in intonatie… in de hoop om nummer 14 te zijn.

Momentary (Ghost In The Room) is een nummer door Darrin Huss (Psyche), met open, scherpe vocals die aftekenen tegen een instrumentaal palet met een kwinkslag, waarna heerlijk warme beats starten die meteen zin geven om mee te glijden in beweging. De streng donkere stem van Rexx Arkana (FGFC820 en Bruderschaft) geeft de ideale tonus om over geesten te praten. Talk About Ghosts klinkt vocaal hard en wordt zacht getemperd door het instrumentale. De vreemde ritmes brengen even onrust, die perfect bij de tekst aansluit. Maar wordt instrumentaal steeds weer glad gestreken. Een zéér intrigerend nummer!

Als een gedicht van Dylan Thomas boven gehaald wordt, zijn we natuurlijk al snel gewonnen… I Fellowed Sleep gebracht door JP Aston (Gene Loves Jezebel, Ugly Buggs) heeft dan ook niet veel uitleg nodig. We love it. ‘I was blowing on the angels…’. In Here (Forevermore) door Nicola Testa heeft een luchtige romantiek rond zich hangen, waarin het geestig is meegesleept te worden. Met Tú sabras brengt Louise Love (Parallax) zoals de taal en haar naam betaamt een passioneel klinkend meesterwerkje: haar timbre, uitspraak, de beats! By The Fireside Part II sluit het geheel ironisch af.

Het resultaat van dit conceptueel project is prachtig. Emotioneel overweldigend, met gevoelens van wraak, het verlangen om een geliefde terug te zien, de mogelijkheid om een gemaakte fout recht te zetten…  Een album met zoveel verschillende invloeden, klanken en karakters en toch een sterk geheel. Jean-Marc Lederman bood de artiesten een muzikaal, veilig, emotioneel kader om als geest in rond te walen… Vanuit zijn achtergrond zijn de elektrosounds en de synthriffs nooit ver weg, maar deze keer steeds vanuit de donkere stemming en de mystiek die de geesten nodig hadden om hun laatste 24 uur in te bezingen.

Het album is verkrijgbaar in single cd-editie met 17 tracks of als dubbel-cd met 23 tracks, voorzien van een hardcover boekje van 36 pagina’s. Je kan het via deze link bestellen.

En jij… wat zou jij doen als je 24 uur had? Wij zouden alvast dit album komen herbeluisteren!

Onder andere, natuurlijk…

Facebook / Website / Bandcamp