Laten we meteen maar ter zake komen. Jan Cappelle is in West-Vlaanderen en ver daarbuiten bekend als broer van Wannes Cappelle van Het Zesde Metaal. Als artiest werkte hij onder meer samen met Wouter Deprez en Klaas Delrue. Maar de man kan ook liedjes schrijven en dat horen we met verve op het debuutalbum van Het Onderspit dat hij opnam met Marieke van Raes, Tom Lauwaerts, Anton Puttemanns en Zeno Van Moerkerke.
Als je het West-Vlaamse dialect negeert, hoor je americana-geïnspireerde muziek die stilistisch niet zo ver afstaat van Conor Oberst’s Bright Eyes of Wilco. Muziek die de omgeving weerspiegelt. Liever niet de stedelijke, maar de landelijke. Niet zozeer de Route 66, maar de West-Vlaamse landweg die naar de volgende stad leidt, wat je daar ook te wachten mag staan. De verhalen van Jan zijn het ontdekken waard en waarbij het opvalt dat Marieke van Raes meer is dan zo maar een achtergrondzangeres. Zeer aanwezig, wat zeker bijdraagt aan de aantrekkingskracht ervan. Iedereen die ooit Conor Oberst en Phoebe Bridgers heeft gehoord in Better Oblivion Community Centre zal zich dan ook op deze plaat thuis voelen.
Het album werd geproduceerd door Klaas Tomme , en gemixt door dat andere klassebeest Mirek Coutigny en gemastered door Frederik De Jongh van Jerboa. Misschien verklaart dit waarom er een warme alternatieve countrysfeer hangt. Het album werkt als een verhaal of een roadmovie. Je gaat er in het begin helemaal in op en als het je bij het laatste nummer uitgedooft bent, ben je blij dat je erbij was. Zelfs de cover van Will Tura’s Doe het niet meer past heel goed in het geheel. Net als in het echte leven gaat het om de dingen die ieder van ons tegenkomt. Melancholisch bekeken, maar niet depressief. Er schemert meer hoop en een empathische warmte die zegt dat misschien niet alles zal gaan, zoals we het ons voorstellen. Zo lang we maar bij elkaar blijven.
In januari dachten we dat het songwritersalbum van het jaar al uit was en op naam van Het Zesde Metaal stond. Toen hoorden we de nieuwste plaat van Brent Beukelaer, die net zo goed dit label had kunnen krijgen. Met Het Onderspit hebben we er een derde bij, kortom 2024 is een goed jaar voor Nederlandstalige songwritermuziek.
