Luminous Dash BE

GRANDADDY – Blu Wav (Dangerbird Records)

Afgelopen week kwam, na ruim 7 jaar, het zesde album Blu Wav uit van de goudeerlijke houthakkersband Grandaddy. Ook al is de release rond Valentijn hoogstwaarschijnlijk puur toeval, toch horen we een persoonlijke plaat vol verlangen, hartzeer en mijmeringen over onbegrepen relaties.

De typische openingsintro Blu Wav kondigt meteen een nieuw hoofdstuk aan in de intieme verhalen rond de spil van de band Jason Lytle.

Lytle nodigt ons, via de Cabin In My Mind, langs een eenzame weg uit naar zijn warme hut in de bergen. Het is het begin van vele mooie, zwart-ironische postbreakup ballades waarvan Jukebox App een mooi voorbeeld blijkt.

De grappige, doch zoet-romantische clip van Long as I’m Not the One laat de dromerige americana sound horen waarbij de pedal steel een eerste van vele keren op de voorgrond treedt.

You’re Going to Be Fine and I’m Going to Hell is een prachtige vertelling over een gebroken relatie doorspekt met de nodige ironische spijt. Ook Watercooler vertelt weids en uitgesponnen over het verschil tussen de outdoor man en zijn partner die uren slijt op haar kantoorjob.

De instrumentale intermezzo’s zijn op deze plaat ook weer van de partij. Van de vreemde psychedelische trip op Let’s Put this Pinto on the Moon, langs het irritante geblaf tijdens Yeehaw Ai in the Year 2025 tot het mooie pianospel op de outrosong Blu Wav Buh Bye.

Terwijl Lytle zich op On a Train or Bus afvraagt wat zijn ex-lief zou denken van hun afgelopen beslommeringen, wil hij ons laten inzien dat intrieste liedjes als Ducky, Boris and Dart ons juist minder verdrietig kunnen maken. Het afscheid van Ducky, een schreeuwende kitten, de tegen het raam geplette vogel Dart en Boris de kat worden hier heerlijk bezongen.

East Yosemite is tenslotte een ode aan de uitgestrekte natuur van het gelijknamig natuurreservaat en het kampvuurnummer Nothin’ to Lose heeft iets van een episch slotakkoord waarin de protagonist vrede sluit met de keuzes uit zijn leven.

Blu Wav is een zeer persoonlijk album geworden, helaas zonder de stevige rocksongs van weleer, maar vooral doorleefd, eenvoudig en herkenbaar.

FacebookInstagram

Mobiele versie afsluiten