Divan David is cafébaas van het Gentse HUIS, leraar songschrijven, evenement organisator en heeft zijn eigen akoestisch project Hermitage. In het verleden bracht hij pop en rock songs als Divan, was lid van het electroproject The Go Go Prophecy en het popproject C. Love Detectives. Maar al jaren had hij het idee om een soloplaat te maken die de naam The Gay Tapes zou krijgen. Na bijna 10 jaar is het idee eindelijk uitgewerkt. Divan kreeg in de studio hulp van onder andere Iskander Moens en Achilles De Raedt van Hyper!, Brad Remorie en Lukas Debeerst van The Black Gasolines en zijn Hermitage collega’s Carlo Vandenhende en Filip Veheecken. De productie deed hij zelf en alles werd gemixt door Xavier De Clercq (Sleepers Reign, Lagüna, Buurman).
The Gay Tapes is een conceptplaat rond queer life met tien nummers waarvan zes eigen composities en vier covers. De gay klassieker Think You’re A Man (But You’re Only A Boy) van Divine en drie nummers die normaal door vrouwen zijn gezongen, Strong Enough van Sheryl Crow, The Boy Is Mine van Brandy & Monica en Drag Queens In Limousines van Mary Gauthier. Het album opent sterk met de electropop single Blame It On The Drums maar daarna krijgen we brave singer-songwriter pop die doet denken aan Millow met The Way It Was, Jason Who en Fucked Up Our Friendship (Oh Liam). Zelfs Strong Enough van Sheryl Crow krijgt een Millow behandeling.
Met Manifesto (We The Gays) krijgen we een leuke combinatie van aanstekelijke electro en pop. Daarna krijgen we een rondje met covers met een heel geslaagde versie van The Boy Is Mine van Brandy & Monica waarop Divan een duet zingt met Gustaph. Van de Divine’s discohit Think You’re A Man (But You’re Only A Boy) heeft hij een meer ingetogen versie gemaakt die zeker een meerwaarde is. Bij de bewerking van Mary Gauthier’s Drag Queens In Limousines blijft hij heel trouw aan het origineel. Het album wordt rustig afgesloten met de ballad All That We Need Will Be Here.
Als debuutalbum kan The Gay Tapes tellen. Er zit veel afwisseling in en je hoort dat er veel tijd is besteed aan de brede arrangementen. Soms missen we wat originaliteit en niet alle covers zijn even boeiend maar laat dat de pret niet drukken.
