Woesj! Wat was dat? Geen vogel, geen vliegtuig, nee: het was en is de derde lp van Chronics. Want hun muziekjes gaan dwars door de geluidsmuur, ook al spelen ze die muziekjes helemaal niet zo snel maar wel kort en krachtig.
Wat je niet meteen zou verwachten van Italianen (uit Bologna) die zich wel vaker laten verleiden tot het tussen de groeven smokkelen van wat commedia dell’arte. Niks hiervan op Do You Love The Sun? Wel heel aanwezig: de punk ’n surf van The Ramones (opener Surf Town), vettig walmende powerpop (de titelsong) en poppy melodieën als in I Can’t Go Home of Bad Girls, want die doen altijd mee op dit soort platen.
Dit is, kortom, een voel-je-goed-plaatje en omdat er daar nog weinig van gemaakt worden zijn Chronics meer dan welkom in onze oren. Natuurlijk is dit allemaal al eens eerder en beter gedaan. Door pakweg The Undertones en ja, soms lijkt de stem van frontman Stefano Toma op die van Feargal Sharkey, altijd een compliment.
Nu de drum roll want het is tijd om af te sluiten: die van Chronics gaan hiermee, in tegenstelling tot energiefacturen, geen levens veranderen. Wat gelukkig nooit moet. Maar wel altijd mag. Grazie mille.
