Er zijn er die tot de verbeelding blijven spreken, ook al zijn ze al lang gestopt met spreken. Zie en hoor wat dat betreft Christa Päffgen (1938 -1988). Ze stierf aan een hersenbloeding op Ibiza, tijdens een fietstochtje met haar zoon. Ze had al veel langer dood moeten zijn; niemand kiest het tijdstip al deed Nico – zij is het – flink haar best.
Het was Andy Warhol, de kunstenaar als zakenman, die zijn atelier en zichzelf in het zilver liet schilderen. In het trappenhuis wachtten, geduldig, een stapel junks met op kop Lou Reed en de Welshman John Cale, wachtend op hun ‘fifteen minutes of fame’. Maar Warhol wachtte ook, even geduldig, tot hij een uithangbord kon vinden voor wat zijn groepje zou worden: The Velvet Underground. En hij vond wie hij zocht: Nico, Teutoons fotomodel, lijzige Lorelei die acteerde in films van Fellini. Ongenaakbaar en onweerstaanbaar mooi, een ‘long blond animal’ en helemaal mee in de tijd die men nu minzaam en lichtjes monkelend de sixties noemt.
Dylan, danig onder de indruk, schreef Visions of Johanna voor haar. Ten dode opgeschreven jongetjes als Jim Morrison en Brian Jones leerden het stof van haar leren laarzen likken. En er zijn er die dat nog steeds doen en blijven doen.
Zoals Chris Connelly, Schot met opgehaalde schotbalken, die sporen her en der verdiende als dichter en muzikant en kunstenaar en die nu zijn eer wil betonen aan Nico. Met een dubbelaar dan nog.
Connelly doet de songs van Nico, smokkelt er af en toe eentje van zichzelf tussen en doet dat best goed al moet je Nico natuurlijk als Nico horen, zittend op een rots in de Rijn, schepen lokkend met haar demonische zang. En luister naar haar Peel Sessions, naar Chelsea Girl (1967) en merk op dat haar muziek niet kan aanhoort worden in ruimtes waarin mensen gewoon willen léven.
En het is uiteraard een beetje zot – Nico was geméénd zot – om dit te horen doen door een mannenstem maar Connelly komt ermee weg, hands down.
Laat dit een introductie zijn. Maar vergelijk het nooit met het echte spul. Luister naar het echte spul. En ga dood.
