Koyaanisqatsi is een documentaire van Godfrey Reggio uit 1982 waarvoor Philip Glass de muziek verzorgde. De titel is een woord uit de taal van de Hopi-indianen en staat voor: leven in gekte, leven in onrust, leven in onbalans, leven in desintegratie. Een manier van leven die vraag om een andere manier van leven. Een thema dat vandaag de dag relevanter is dan ooit.
Op vraag van kunstencentrum viernulvier (ex-Vooruit) maakten Chantal Acda en Eric Thielemans een nieuwe soundtrack voor de hypnotiserende cult-documentaire. Ze werden beiden geraakt door de cinematografische en muzikale schoonheid van de film én van de urgentie en de diepere verwijzingen naar de klimaatverandering en de coronacrisis.
Het koppel werkte tijdens de verschillende lockdowns aan deze nieuwe soundtrack. Het werd een vrij intens project. Het is dan ook een wondermooie, pakkende soundtrack die Chantal en Eric verschillende keren live brachten tijdens de projectie van de film. Het Brusselse label Sub Rosa bracht de muziek op vinyl uit, zo dat iedereen van deze schoonheid, met of zonder documentaire, kan genieten.
Er worden geen nummers vermeld enkel een a-kant en een b-kant waarin alle nummers in elkaar glijden. Subtiliteit is het codewoord; met sobere arrangementen wordt er iets indrukwekkends opgebouwd. Met hun stemmen, met bezwerende percussie, melancholische vioolklanken en ingetogen soundscapes krijgen we iets unieks. De muziek sleept je gewoon mee, het kruipt onder je vel en laat je niet los.
Dat Acda en Thielemans elkaar perfect aanvullen en aanvoelen dat wisten we eigenlijk al lang, Eric speelt ook mee op Chantals platen en het Distance, Light & Sky project met Chris Eckman van Walkabouts. Maar wat ze hier weer verwezenlijken is intens prachtig.