Zanger, pianist en gitarist Koen Deca maakte in het verleden deel uit van verschillende Engelstalige bands zoals Brasso Gitano, Moonchild en Zeppos. In 2006 besloot hij het voortaan solo te doen en in het Nederlands. Hij bracht drie albums uit. Nu schrijft en brengt hij terug nummers in het Engels; deze keer krijgt hij ondersteuning van Riet Crols. Onder de naam Bonnie & Clyde (naar het nummer van Serge Gainsbourg) brengen ze eigen werk, zichzelf begeleidend op piano, gitaar en met wat elektronica.
Het duo trok naar de Durbuy Music studio waar ze in vijf dagen hun debuutep inblikten samen met producer Damien Knockaert. Ze kwamen de studio buiten met zes songs die heel divers klinken. Deca’s stem klinkt rauw en doorleeft, die van Crols klinkt dan weer zwoel en mysterieus waardoor het een perfecte match is. De nummers gaan werkelijk alle kanten op.
Opener In The Beginning heeft iets donker maar in het refrein komt er licht in de duisternis, waardoor de dondervibe volledig verdwijnt. Tijdens End Of War gaat het duo de platte dance tour op met een pompende beat, en valt het mysterieuze volledig weg. In het sprookjesachtige Carnival bouwen ze terug die mooie warme sfeer op die in het eerste nummer ook voor magie zorgde.
Ook Clouds is een ingetogen pareltje waarin de stemmen van het duo voor iets uniek zorgen. De ietwat bombastische arrangementen in het refrein waren niet echt nodig omdat ze de magie van de stemmen wat wegnemen. Revolution is een puur commerciële popsong met een 80’s synth sfeer. Ook hier valt de magie van het duo wat weg.
Afsluiter Michael Pas sluit aan bij het voorgaande nummer. We horen opnieuw typische jaren tachtig synthklanken en we missen toch wel wat diepgang.
Riet en Koen, ofwel Bonnie en Clyde, hebben zeker iets unieks samen. Hun samenzang heeft niet veel nodig om te ontroeren maar als er teveel toeters en bellen worden toegevoegd, valt de magie weg. Als ze op hun volgende release wat meer doseren zal het zeker een prachtplaat zal worden.