In een online gesprek net voor de release gaf hij aan hoe opgewonden en nerveus hij was voor de release van dit tweede Assassun-album. Als solo-artiest achter een bandnaam speelt dit wellicht nog veel sterker dan voor meerkoppige bands. Alexander Leonard Donat hoeft zich nochtans weinig zorgen te maken, want op Chronic Quicksand Depression Morning horen we hem, sterker dan op zijn debuut Sunset Skull nog, uitpakken met zijn extravagant unieke postpunktracks.
In elf tracks maakt hij de sombere afdaling in de uitgeputte psyche die worstelt om de dagelijkse terreur van menselijke interacties te overleven. Op het album strekt dit zich uit over vier generaties. Qua sound botst het! En dat horen we graag! Glinsterende retro-futuristische synthwave gaat gepaard met industrialelementen en de confrontatie met EBM met bittere en rauwe punk/wave-zang.
Met theatrale toetsen en poppende elektrolijnen, laat Excavate aanvankelijk nog een vrij herkenbare dreigende postpunksound horen, nog volledig onwetende dat deze in de loop van het album alleen maar straffer en sterker zal uitgedrukt worden.
In Unfold On My Chest start Donat met bijna rappende spoken words, in eigenzinnige sounds en bleeps omkaderd. Dat dit afgewisseld wordt met refreinen met zang en zwevende synths werkt verrassend goed.
Fear Doubled is een erg dansbaar, dynamisch nummer, waarin emoties van angst en kwaadheid, frustratie en teleurstelling niet alleen kenbaar gemaakt worden in de tekst, maar ook voelbaar zijn in de klankkleuren en ritmes.
De dystopisch dreigende soundscapes die verweven zitten in het uptempo At Gunpoint en Amniotic Concrete grijpen je vast en laten je pas bij de laatste tonen van de nummers weer even los.
Ivoor blinkt pas als het gepolijst wordt; er blijft sowieso een bitter kantje aan zitten. The Ivories And I verklankt dat contrast tussen schoonheid en de bittere prijs die sommigen er bereid zijn voor te betalen knap in bittersombere vocalen, terwijl de synths glooiend voorzien zijn van glitterende details.
Bobbelende synthloops, verdwaald uitdeinende tonen en vooral veel dansbaarheid horen we in Shapeshifters. “Inside Out!” Wij laten ons alvast graag helemaal gaan op nummers als deze.
Torpescence, wat niet meer dan ‘onhandigheid’ betekent, laat handig ineen- en bijgezette haakse sounds klinken en botsen. Dat alles talentvol bij mekaar geregen door de tekst die Alexander er rondom heen windt, de ene keer erg verbindend, dan weer wild rond zich heen schoppend.
Het klinkt niet vreugdevol, Assassuns Joie De Vivre. Het uitdagend gezongen nummer is dan ook eerder een protestsong als tegenreactie die we zo vaak zien ontbreken in veel mensenlevens. Een existentiële vraag die gesteld móet blijven worden, om ons Bruto Nationaal Geluk op peil te kunnen houden. Wat is jouw joie de vivre? Vandaag? En wat zal het morgen zijn?
Heerlijk, zulke tracks.
Een eenvoudig gedateerd synthriedeltje herhaalt zich in Sun Gloating, terwijl weids glooiende, bijna angstaanjagende soundscapes er tegenaan schuren. Grimmiger dan de rest, klinkt deze zonneschijn. Kan jij mijn verdriet betreuren? Het klinkt hier bijna als een wanhopige wens.
”Can you regret my distress?”
De somberheid trekt zich verder uit in afsluiter Down On Me. Trager, met bijna eetbare tristesse, tastbare wanhoop, onomkeerbare kwaadheid. De ritmewissels maken dit nummer razend interessant en filmisch.
Wat na enkele nummer meteen opviel op Chronic Quicksand Depression Morning, was dat Donat een straffe evolutie maakte in stemgebruik: meer stoer geponeerde ruw rauwe energieke woordenstoten, die hij ritmisch en melodisch veel knapper en krachtiger brengt in vergelijking met zijn vorige album. Ondanks het feit dat hij verschillende genres uit het verleden aanraakt, is het duidelijk dat hij zijn eigen, eigentijdse muzikale taal wist te ontwikkelen op dit album.
Chronic Quicksand Depression Morning is digitaal, op cd en op cassette verschenen bij het label Blackjack Illuminist Records.
