Eind vorig jaar verscheen het debuutalbum van Abstrackt Black, met vreemd enge tracks die tot dan toe enkel in het hoofd van bezieler Sidney Stoffels vertoefden. Een donker nieuw Belgisch album, dat dringend enkele luisterbeurten verdiende, dus, van een jongeman die zijn creativiteit niet enkel via muziek maar ook in kunstwerken uit.
Een vrij basic, minimal sound gebed in dark electrosferen horen we in de acht nummers op Unheimlich.
Prikkelend lichte retrotoetsen met een doortastend beatje onder contrasteren met de diep donkere weliswaar vrij eentonige vocalen in Night Owls.
Een wegslaande beat drijft Can’t Contain Myself aan. De spoken vocals klinken streng, terwijl bleepende toetsen verlichting brengen en de zang die verlichtende lijn volgt om dan weer de duisternis in te duiken. Een track waarbij bewegen onvermijdelijk is!
Meer uptempo klinkt I Am The Beast met retro-sounds en -synths waarbinnen de donkere zanglijn knap verweven zit tussen melodieuze elementen. Begeesterend…
A Mind Like Mine klinkt als een hyperactief brein, dat zich speels creatief de vrijheid neemt om hard tussen de sci-fi- en gamesounds rond te huppelen. Iets zegt ons dat het hier om een heel sensitief en actief brein gaat! En hoe vermoeiend dat kan zijn, maar ook zo verrassend mooi én met garantie dat saaiheid geen optie is.
Het meest ‘vuile’ nummer, met rauwheid gebracht is Cosmic Horror Show, waarbij Stoffels’ stem een bepaalde uitzinnige waanzin en ‘madness’ mee draagt.
Down draagt iets alarmerends in zich… sounds die mysterieus eng klinken en de zanglijn nog donkerder mysterieus…
Eclectischer klinkt Darling Sunshine waarbij de tekst snel tussen poppende synths en vervormd uitgerokken loops gebracht wordt. Eentje waarin ook wel wat punky techno-elementen zitten, die ons aan de late nineties doen denken, terwijl de rest van de tracks eerder de jonge jaren negentig in zich dragen qua stijl.
Ect veroorzaakt op Unheimlich een elektrische impuls die – net zoals de elektroconvulsietherapie die vooral vroeger in de psychiatrie gebruikt werd – een ontlading in onze hersenen opwekt (zonder epileptische aanval als gevolg weliswaar). Traag zwevende synths en bubbelende loops aangedreven door een heerlijke beat en verstikkende vocalen…Hoewel we bij de eerste tracks op dit album af en toe twijfelden… voor nummers als deze vallen we meteen!
Die twijfel kaderen we vooral binnen de vocalen die soms vrij eentonig hard en donker klinken. Anderzijds geven deze net de nostalgische sfeer mee in de tracks die zich in de ruwheid van het moment, van de onmiddellijke expressie bevinden.
Unheimlich werd in eigen beheer digitaal uitgebracht.
