In 2018 verscheen de debuutroman Concept M van Aafke Romeijn, het jaar daarop bracht de Nederlandse haar debuutalbum M uit waarop ze samenwerkte met Spinvis en een knappe eigen versie bracht van Noordkaaps Een Heel Klein Beetje Oorlog. Vorig jaar bracht ze een eerste poëziebundel Leegstand uit waarop Romeijn haar depressie verkent alsof het lege winkelpanden zijn. Ze geeft een inkijk in hoe het is om de dag door te komen als depressies je teisteren. Voor het nieuwe album werkte ze enkele van die gedichten om tot songs om zo de monsters uit haar hoofd te verdrijven.
Aafke groeide op in een gezin met klassieke muzikanten, studeerde harp, compositie en piano aan het conservatorium, maar maakte tegelijkertijd punk en raakte in de ban van hiphop. Godzilla vat die diversiteit samen in melancholische popsongs die ze inblikte met producer Cris Kos.
Het is een eclectische en zeer persoonlijke plaat geworden. Na jarenlang naar buiten gekeken te hebben, kon ze na een periode van zware depressie simpelweg niet anders dan reflecteren op een periode van vallen en opstaan. Ook muzikaal gaf het afgelopen jaar ruimte tot nadenken en het ontwikkelen van een vernieuwde sound.
Ook al verwerkt Romeijn op dit album haar depressie, toch is het geen donkere langspeler geworden. Godzilla opent met de optimistische pop van South Park, gevolgd door de 80’s retropop van Stad. Zuidas begint met een sfeervolle piano die overgaat naar analoge-synths en zo een indrukwekkende compositie neerzet. Dan gaan we naar Avondochtend waarin zenuwachtig beats het nummer dragen en subtiele soundscapes en bouncing bassen het nummer af maken.
De single Zelf is de perfecte popsong die in je hoofd blijft hangen. Er staan nog meer perfecte popsongs op deze plaat zoals het aanstekelijke Piepschuim. Het titelnummer opent als een rustige ballade maar in het refrein breekt het nummer open met knappe arrangementen. Het donkere Sloop sluit het album af. Romeijn declameert haar tekst op duistere soundscapes, het is dan ook het zwaarmoedigste nummer van deze plaat.
Aafke Romeijn is op Godzilla het pure synth-pop geluid ontgroeid. W krijgen knappe nummers met brede arrangementen. Haar mooie, loepzuivere stem is nog steeds een geweldig handelsmerk. De manier waarop Aafke met woorden goochelt en wondermooie teksten neerzet kan niet anders dan ons intens raken.
Voor Romeijn is Godzilla een synoniem voor haar depressie die af en toe ten tonele verschijnt om een paar ruiten in te gooien. Voor ons is Godzilla een wondermooie plaat die veel aandacht verdient.
