Deze band stond in ons achterhoofd gelabeld als “jong Limburgs geweld dat noisy metal maakt”, tot we tijdens het schrijven van deze review opeens beseften dat hun eerste release al van 2011 dateert en dat “jong” nu wel geschrapt mag worden. Door de jaren heen lijken 30,000 Monkies te zijn afgedreven van de noiserock en tegenwoordig produceren ze vooral zware metalen. Minder Sonic Youth. Meer Amen Ra.
Het eerste wat opvalt is dat hun nieuwe album Are Forever veruit de beste productie heeft van heel hun oeuvre. Minder smossig, maar zeker niet minder hard. Au contraire.
Na die eerste luisterbeurt waren we niet overtuigd. Bij de derde of vierde wel, want Are Forever heeft genoeg om interessant te blijven: er wordt ritmisch buiten de lijntjes gekleurd, hier en daar horen we synths, het experiment wordt niet geschuwd, en de Monkies nemen af en toe gas terug om nadien extra hard te kunnen knallen.
Elke track heeft wel een rustpunt, ook het korte (en meest hitgevoelige nummer van de plaat) He-Men. Check zeker de bijhorende videoclip. We zijn blij te zien dat 30,000 Monkies ver weg blijft van de stereotype, langharige en headbangende metaldude-look met pseudo-satanische attributen. Een roze cowboy is anno 2019 veel non-conformistischer, toch?
Tijdens The Fist of Impending Joy wordt er een minuut lang enkel maar op één cymbaal geklopt, zonder meer. Dat geeft een heerlijk minimalistische, ingehouden en dreigende spanning. Titeltrack And Ever doet het zonder vocals en is meer avant-garde dan metal. Afsluiter Cluck Me Up start rustig, om dan uiteindelijk alles plat te walsen wat mogelijk nog recht staat.
Enig punt van kritiek: Are Forever is zeker geen plaat voor iedereen. De trage, lang uitgesponnen metal zal sommigen vervelen of enerveren. Maar van krautrock zeg je toch ook niet dat het te repetitief is? Of van house dat het alleen maar dient om de beentjes los te gooien?
Het album is wel uiterst geschikt als achtergrondmuziek tijdens een workout. Wij stampten op onze fietspedalen met deze nummers in onze koptelefoon, tot het schuim op onze lippen stond en de Strava app liet weten dat we enkele persoonlijke records hadden verbroken. Dankuwel 30,000 Monkies.
