We waren wel nieuwsgierig wat deze release zou brengen. Aaron Landsman is in ons geheugen een nobele onbekende, maar dat is Norman Westberg niet. Hij was al gitarist bij Swans sinds het langspeeldebuut Filth en, ondanks het feit dat hij in 2016 ophield een kernlid van de band te zijn, voegt hij nog steeds hier en daar een streepje gitaar toe op de albums van Swans, tot en met The Beggar aan toe.
De laatste jaren, neem ruwweg het laatste decennium, brengt hij ook op albums uit onder zijn eigen naam, albums die veelal als een vorm van ambient kunnen worden weggezet. Rustige platen, de man zijn oren zullen er allicht deugd van hebben, die steevast toch de moeite bleken te zijn, al zijn ze soms wat inwisselbaar.
Landsman had een periode waarin hij moeilijk de slaap kon vatten en besloot om dan maar de dingen die in hem opkwamen in het midden van doorwaakte nachten, op te schrijven en tot een lange tekst te verwerken. Die tekst vormt de basis voor Night Keeper, dat initieel een voorstelling was met tekst, projecties, geluid, choreografie en lichtspel (of totale duisternis, naargelang).
Landsman zelf proclameerde de woorden niet, dat deed Jehan O. Young. Het is ook haar imposante stem die we het verhaal horen vertellen op deze plaat. Westberg vond het stuk namelijk te goed om alleen maar te verdwijnen tussen de plooien van het theater.
Westbergs klankenpalet ondersteunt de woorden met drones, industrieel aandoende geluiden, wat baslikjes en veel achtergrondambient.
Aandachtig luisteren naar de woorden is eigenlijk de enige manier om echt te genieten van Night Keeper. Als pure achtergrond tijdens het doen van iets anders werkt het namelijk niet. Dan blijft het allemaal maar wat kabbelen zonder ook maar een ogenblik de aandacht te trekken.
Bewust en gefocust luisteren dus is hier de enige boodschap.
Facebook – Norman Westberg Bandcamp – Hallow Ground Bandcamp