Het debuut van A Burial At Sea, een mengelmoesje van Ieren, Britten en Canadezen, die van Ierland naar Liverpool verkasten, verscheen nog op Moment Of Collapse.
Opvolger Close To Home komt uit op het Berlijnse Pelagic en zit op dat label nog beter op zijn postrockplek.
Dat is toch de basis van het geluid van A Burial At Sea, maar daar beperkt de band zich niet toe. Shoegaze, mathmetal en afrojazz wordt met veel liefde door de bandleden omarmd, al is het wat ons betreft vooral mathmetal dat de klok slaat op de elf nummers die ze door onze strot rammen.
Goed gedaan allemaal, bij momenten op het interessant complexe af zelfs. Alleen, na diverse luisterbeurten, waarvan zelfs een keer twee keer na elkaar, mogen ze ons honderd keer vragen hoe het alweer klonk, we hebben er geen idee van.
Close To Home is zo’n album waar de band ziel en zaligheid in heeft gestoken, uitermate fier op is (uiteraard) maar ja, dan moet de luisteraar nog mee willen. Luisteren is dan ook niet het probleem. Het album kabbelt aangenaam weg maar er is eigenlijk gedurende de hele plaat geen enkel moment dat we denken: fuck, dat is een mooi intrigerend stukje. Niets van. We zijn eerder gefascineerd door ons hertenkalfbiefstuk dat in de pan ligt en dat we precies zoals de zonen het willen, klaar wensen te maken. En dan zijn we verdorie zelfs vergeten dat er een cd aan het draaien was.
Maar, we bakken ons vlees altijd lekker thuis, niet dicht bij huis, maar gewoon, thuis.
Close To Home is digitaal, op cd en op vinyl verschenen bij Pelagic Records.
