Er zijn twee kampen. Er zijn altijd twee kampen, en soms zijn er zelfs meer. In het geval van Warren Zevon (1947-2003), spreek uit “Zievon” zijn er hen die de tweede kant van Warren Zevon, zijn debuut uit 1976, de beste plaatkant ooit vinden. Anderen vinden dan weer de eerste plaatkant van Excitable Boy, twee jaar later, de beste.
Terwijl eerstgenoemde lp niet eens zijn debuut was: de nog heel jonge, warharige, wanhopige Warren had in de jaren zestig al een plaat uitgebracht maar die deed niks en Zevon nadien ook niet, jarenlang, behalve zich ophouden met heroine en coke en wodka. En, in het Californië van de jaren zeventig – laat broekspijpen en hemdkragen groeien, het is een Tarantino-film – zich al evenzeer ophouden met very beautiful people als Jackson Browne. Ook al een singer/songwriter maar een brave. Je kon hem desgevraagd aaien.
Warren Zevon niet. Het staal van vliegtuigen en ander overvliegend spul in zijn stem. Het cynisme. Hij haatte je, en hij was daar goed in, in haten. Lees of hoor zijn teksten. Eet ze op. Want Zevon was een schrijver die als Hemingway een tikmachine en een gitaar (een piano woog te zwaar) met zich meezeulde naar overal, overal waar de meisjes zijn en wie hij ook maar kon beledigen. Jou ook.
Dit gaat over – ah, je bent er nog! – Excitable Boy, officieel zijn tweede lp. Die vragen oproept aangaande gestoorde geesten. Want wat gaat er om in het hoofd van iemand die een tekst schrijft over en waarin een gek een meisje uitnodigt voor Prom Night en haar verkracht en vermoord en haar daarna veilig naar huis – een lijk op de passagiersstoel – brengt? En dat is enkel de titelsong.
In Roland The Headless Thompson Gunner verliest het hoofdpersonage zijn kop om daarna, hoofdloos, terug te keren met wraak in, euh, gedachten. En in Werewolves Of London gaat het zeer zwaar onweren boven de bruggen van de Britse hoofdstad maar luister vooral naar de tekst van de schrijver, Warren Zevon: “He’s the hairy handed gent who ran amok in Kent, Lately he’s been overheard in Mayfair, You better stay away from him, he’ll rip your lungs out Jim, Huh, I’d like to meet his tailor…” En dat ene zinnetje daaruit: “Little old lady got mutilated late last night.”. Proef dat.
![Warren Zevon - Werewolves Of London (Official Music Video) [HD]](https://i.ytimg.com/vi/qae25976UgA/hqdefault.jpg)
Spelen mee: Mick Fleetwood en John Mc Vie (op Werewolves Of London); zingen mee: Linda Ronstadt en Jennifer Warnes. En zing vooral zelf mee.
Toen Warren Zevon (Néé, het is “Zievon”, hij gaat je bijten hoor) stierf aan longkanker was dat niet te danken aan zijn kettingroken maar aan het asbest in zijn ouderlijk huis. Kon hij nog goed mee lachen. Hij wou enkel nog de nieuwe James Bond in de bioscoop zien. Haalde hij.