Het Uitheems Geduister brengt elke zondag muziek die niet bang is om te huilen, die schoonheid vindt in gebroken spiegels en in stilte zwaarder weegt dan woorden. Deze week met nieuw werk van The Black Capes, Pecadores, Nox Pulso, Scenius, Illustrious, Green Carnation, Madil Hardis, Brutal Pink, Grandma’s Ashes en Pure Obsessions & Red Nights.
Facebook / Instagram
THE BLACK CAPES
De Griekse gothicrockers The Black Capes stijgen op uit de afgrond, met een requiem voor de verlorenen. Lament XI is hun treurige, nieuwe single waarmee ze dieper in hun postpunkziel doken en doet denken aan de spookachtige echo’s van Twin Tribes, She Past Away, The Sisters Of Mercy en Fields Of The Nephilim.
Als eerbetoon aan verloren zielen en gebroken banden zet de band met hun Lament XI verdriet om in een sterke gothicrocksound, gedreven door met echo doordrenkte gitaren en diepe, treurige vocalen die resoneren als een begrafenisklok in het donker.
Lament XI is digitaal verschenen.
PECADORES
Brazilië, dat in de jaren 80 bekendstond als een katholieke natie, zag in de jaren 90 een enorme groei van verschillende kerken en sekten. Sommigen maakten misbruik van de ellende en goede wil van de bevolking en vestigden zich, verrijkten zich en bouwden grote imperia op in een land vol armoede. Na jarenlang verborgen te zitten in de underground van Zuid-Amerika, brengt de voodoo rhythm-/ darkwaveband Pecadores de waarheden en leugens van de Braziliaanse religie naar buiten met een krachtige sound.
Het nummer Livrai-nos do Mal, Amém is een track van 2010 en verscheen toen op de cd Rogai-Por Nós, die in gelimiteerde oplage verscheen en nu digitaal beschikbaar is. Deze bevrijding van het kwaad klinkt allesbehalve bevrijdend… Met een mix van elektronische beats met tribale percussie en religieuze samples, brengt Pecadores een krachtige boodschap in een rijke levendige sound.
Livrai-nos do Mal, Amém is digitaal verschenen.
NOX PULSO
Op zoek naar de energie van The Prodigy en de felheid van Sepultura? Het industrial-electroduo Nox Pulso uit Manchester is terug met hun nieuwe single Plague Town, een voorproefje van hun aankomende album.
Nox Pulso (Latijns voor ‘nachtelijke beats’) werd in de nasleep van de coronapandemie opgericht door twee dj’s uit totaal verschillende werelden: Matt McIvor (elektro, vocals), een dj met een geschiedenis in dub en drum-‘n-bass, die een olijftak uitstak naar zijn metal-aartsrivaal, de jarenlange presentator van de Industrial Show van TotalRock Radio en voormalig nu-metalgitarist Duncan Williams.
Williams (gitaar, vocals), soms omschreven als de new wave van industrial metal, grapte over de onwaarschijnlijke samenwerking: “We noemen het gewoon heavy dancemuziek. Stel je voor dat de jaren 90 belden en zeiden dat ze hun muziek terug wilden? Helaas voor iedereen die erbij betrokken was, hebben we geantwoord!”
McIvor valt hem bij: “Het is bijna onmogelijk om met hem [Williams] te werken, omdat hij nooit een noot of drumgeluid laat vallen. Dus uiteindelijk moet ik het doen met het geluid van een oorlogsgebied tussen ons twee.”
Een sonisch oorlogsgebied werd het dan ook. Zonder getouwtrek weliswaar want samen, halen ze het beste van de industrialsound in zich naar boven!
Plague Town is digitaal beschikbaar en staat op het album Two, dat op 3 oktober verschijnt via Null Void Records.
SCENIUS
Five-Arm Crystal is nog een teaser die we van Scenius krijgen, voor hun aankomende album 13 Billion Dark Years.
Steve Whitfield en Fabrice Nau laten één van hun meest urgente nummers tot nu toe horen, pulserend aan een hoog tempo, aangestuurd door een grommende, riffachtige synthbas die zo uit een vervormde gitaar had kunnen komen. Doorspekt met zware gefilterde breaks, bouwt de rusteloze groove op naar een brug waar de stem scherper wordt en de toon snijdender.
En dan even over de bizarre titel, want een vijfarmig kristal hoort niet te bestaan. In de natuur vormen sneeuwkristallen zich altijd met zes armen. Het nummer gaat dan ook over het najagen van iets waarvan je weet dat het een mythe is, maar dat je het toch najaagt omdat er niets beters te doen is.
Five-Arm Crystal is digitaal beschikbaar en vind je vanaf 12/9 op hun aankomende album 13 Billion Dark Years , dat digitaal en op cd verschijnt. Voorbestellen kan reeds.
ILLUSTRIOUS
Martyn Ware (Heaven 17, B.E.F., Ex-The Human League) en Charles Stooke verenigden zich in Illustrious, waarmee ze deze week Mesmerine 111™ lanceerden en dat blijkt niet zomaar een verslavend shotje dark ambient te zijn!
Het is een 3D-geluidslandschap gebaseerd op de frequentie 111 Hz, waarvan historisch en wetenschappelijk bewezen is dat het een trance-achtige toestand induceert. Bevindingen van MRI-scans suggereren dat de hersenen precies op 111 Hz de prefrontale cortex uitschakelen, waardoor het taalcentrum wordt gedeactiveerd en tijdelijk overschakelt van links- naar rechtsdominantie, de hersenhelft die verantwoordelijk is voor intuïtie, creativiteit, holistische verwerking en het induceren van een staat van meditatie of trance.
Deze bevindingen zijn bevestigd door archeo-akoestici in studies naar oude en neolithische sjamanistische begrafenisrituelen over de hele wereld. De titel is een interpretatie van het gebruik van geluid als farmacologie (Mesmerine is de naam van een denkbeeldige drug).
Het geluidslandschap van de ambient Dose 1 duurt 50 minuten – lang genoeg om een ware trance-achtige toestand op te wekken. Dose 2 vervolgt met een kalmerende en zalvende vocale mix, uitgevoerd door Charles Stooke. Geruststellend en verontrustend tegelijk klinkt dit!
Voor de beluistering geven de heren nog dit mee: “Veilig bij gebruik volgens de aanwijzingen. Aanbevolen optimale dosering: 30-60 minuten bij (minder dan) 70 dB, geleverd via het Illustrious Labs 3D audioscape-systeem of binauraal via uw eigen hoofdtelefoon. Bijwerkingen kunnen zijn: contra-indicaties (in minder dan 10% van de gevallen), bewusteloosheid, apathie, lage bloeddruk, hypnagogische meta-trance, traagheid, extreme rust, hypnotische overgevoeligheid, visuele hallucinaties.”
Maar laat dit alles je niet tegenhouden om te luisteren!
Mesmerine 111™ is digitaal en op dubbelcd digipack verschenen, in een mat gelamineerde hoes, met een sticker, gesigneerd door Martyn Ware. Op cd 1 krijg je Dose 1. De tweede dosis, met vocale mix, krijg je met Dose 2 op cd 2.
GREEN CARNATION
Donkere sprookjes en melancholie, ja, daar hebben we iets mee! En dus ook met de Noorse prog-/ gothmetalband Green Carnation want die brachten de voorbije week met A Dark Poem, Part I: The Shores of Melancholia hun langverwachte openingshoofdstuk van een trilogie.
Bassist en songwriter Stein Roger legt uit: “A Dark Poem is een verzameling nummers die gevoelens van vervreemding onderzoeken, existentiële vragen en duikt diep in het innerlijk. Het eerste deel van de trilogie gooit de luisteraar vanaf het eerste nummer in deze vragen. We hopen het publiek tot de laatste seconde van het derde album in de ban te houden. De albums variëren in stijl, maar hebben altijd dezelfde basis. Als we erin slagen het publiek binnen elk album te boeien, lukt het ons ook om het gedurende de hele trilogie in de ban te houden, wat een geweldige prestatie zou zijn.”
Het album put uit gothic- en progressieve metal tradities om thema’s als verdriet, vervreemding en afrekening te verklanken. De zes nummers klinken verhalend, met sterke hooks, melodieuze rockrefreinen en sombere teksten.
A Dark Poem, Part I: The Shores of Melancholia is digitaal verschenen via Season of Mist.
Deezer – Bandcamp – Facebook – Instagram
MADIL HARDIS & BRUTAL PINK
De Amerikaanse audiovisuele artieste Madil Hardis doet het opnieuw: ze beroert op donkere wijze met haar nieuwe nummer Heartbreak. Een track waarvoor ze samenwerkte met Brutal Pink. De combinatie van zijn uitdagende soundscapes en haar stem creëert een extravagante zwoele sfeer, met golven van reverb-zware synths en donkere, krachtige percussie.
En Hardis? Die laat hierop toch even een andere kant van haar stem horen! Knap.
GRANDMA’S ASHES
Onder het motto “Nany Is Not Dead”, levert het intieme trio Grandma’s Ashes, een sonisch portret af van het alledaagse leven in Parijs, overschaduwd door geweld en ongevoeligheid. Gedreven door de rauwe energie van live rockmuziek en geworteld in new wave en grunge, verbinden de drie jonge vrouwen zich met hun publiek en hun eigen gothrockidentiteit. Na 2 ep’s en hun debuutplaat (2023), zit hun volgende album Bruxism er aan te komen.
Hun universum, doordrenkt van mythologische en artistieke verwijzingen, laten ze tot leven komen in zorgvuldig vervaardigd artwork en verhalende muziekvideo’s. De poëzie van hun teksten draagt ook de feministische en milieubewuste stem van een generatie die geplaagd wordt door twijfel, en die de alarmbel luidt over de snelle achteruitgang van zowel onze rechten als ons milieu.
Hun drang naar experiment en vrijheid verkennen ze verder op hun tweede album, waarvan we Cold Sun Again als tweede single te horen krijgen. Het nummer is een metafoor voor chronische depressie. Het weerspiegelt de apathie die ontstaat door het verlies van aangename en geruststellende gevoelens, zelfs in de zomer.
“We wilden het contrast vastleggen tussen een omgeving die bevorderlijk is voor vreugde en welzijn, en een gemoedstoestand die wordt geplaagd door een terugkerende negatieve aanwezigheid”, legt de band uit.
Depressie wordt gepersonifieerd als een oude vriend die op de deur klopt, verwelkomd omdat hij zo vaak langskomt, maar altijd zonder waarschuwing…
Een fantastische track, met rake videoclip door Julien Metternich.
Cold Sun Again is digitaal beschikbaar en vind je vanaf 24/10 op het album Bruxism dat uitkomt op het label Verycords.
PURE OBSESSIONS & RED NIGHTS
Dat Helmut Lotti metal zou gaan, hadden we niet zien aankomen, maar “Michael Jackson goes Gothic” nog veel minder… En daar zit Pure Obsessions & Red Nights – het project van Philippe Deschemin – met zijn krachtige Give In to Me cover voor iets tussen.
Hij nam deze cover oorspronkelijk in 2019 op, tijdens de sessies voor de Mr. Strangler Trilogy, maar bleef tot nu toe onuitgebracht. En – je kent intussen onze mening over covers wellicht wel – wonderwel (!) voelt deze zowel fris als nostalgisch aan.
Met zijn gothic metal-randje, doordrenkt met darkwave-texturen en industrial rock-intensiteit, laat de cover zien hoe de band een klassieker kan transformeren tot hun eigen sonische universum.
