Laat de chocolade vandaag bitter en donker zwart smaken en de bunny’s gehuld zijn in zwarte kant… Geniet van het Uitheems Geduister van deze week, met nieuws van Cathedral In Flames, Melting Rust Opera, The Funeral March Of The Marionettes a.k.a. Funeral March, Dreariness, No Metal In This Battle, Gloomy Sunday, Jo Carley And The Old Dry Skulls en The Kanz.
CATHEDRAL IN FLAMES
Een theatraal mooie cover en betekenisvolle song krijgen we van Cathedral In Flames. De gothrockband maakte – als steun aan het Oekraïense volk – een eigen versie van The Weeping Song, oorspronkelijk een duet van Nick Cave en Blixa Bargeld. De band bereidde zich tijdens de lockdowns volop voor op aankomende live shows en schreef aan een nieuw album, terwijl Vladimir Putin en de Russische gewapende krachten besloten Oekraïne aan te vallen, wat hen aanzette tot deze actie.
Phil Lee Fall zegt over de hele zaak: “De oorlog in Oekraïne is verschrikkelijk, de terreur voor kinderen, onschuldigen, de hulpelozen. Dit lied gaat misschien over huilen, maar aan het eind zingt het ‘we zullen niet lang wenen’, omdat ik ervan overtuigd ben dat Rusland uiteindelijk zal verslagen worden.”
Al de opbrengsten van deze track en hun album Hang Me High And Bury Me Deep schenken ze aan humanitaire hulpfondsen en ook voor de oprichting van Nexta, een onafhankelijk nieuwskanaal dat nieuws vanop het strijdveld wil verspreiden.
Met een marcherend ritme zetten ze deze breekbare klassieker uiteraard in een heel ander, stevig geluid neer.
MELTING RUST OPERA
Veel smelten en roest en een beetje opera! Het Duitse avantgarde-, noisepunkproject Melting Rust Opera presenteert opnieuw een bijzondere ep. Met Different Places, laten ze vier tracks horen, waarvan er twee bestaan uit samples die eerder werden uitgebracht door Tigersquawk en twee nieuwe collab-tracks met Gothsicles en GIancarlo Erra. Vier erg verschillende nummers, en toch horen ze samen thuis op Different Places.
De ep is digitaal verschenen.
THE FUNERAL MARCH OF THE MARIONETTES
De Amerikaanse postpunk-/ gothrockgroep The Funeral March Of The Marionettes, a.k.a. Funeral March, is sinds 1987 bekend om hun donkere imago en bijhorende sound, geïnspireerd door The Cure.
De band laat hun nieuwe nummer Slow (Trapped in this moment) horen, de eerste van hun aankomende ep Persephone.
Zanger Joe Whiteaker vertelt over het nummer: “Slow wijkt af van onze vorige releases, niet alleen qua formaat, maar ook qua thema. Terwijl eerdere nummers gingen over visioenen van slechte keuzes beïnvloed door gebeurtenissen in de echte wereld, gaat Slow over een meer persoonlijk thema van spookachtige momenten die in de tijd worden bewaard zoals barnsteen. Momenten die zelfs nadat we oud worden en andere herinneringen beginnen te vervagen, ons blijven achtervolgen met verloren liefdes en woorden die we hadden moeten zeggen.”
Een traag mooie uitdager die zelfs bij ons de verloren liefdes doet oprispen.
DREARINESS
We willen zo veel, voordat we verdwijnen. En het lijkt de aankondiging van het einde, maar tot zover geen paniek, want Before We Vanish is gewoon de titel van het gloednieuwe album van de Italiaanse blackgaze-/ postmetalband Dreariness.
We beseffen het soms te weinig, maar in Italië houden zich heel wat fijne bands schuil in de donkere scene, zowel binnen het newwave- als het metalspectrum. Ook Dreariness is zo’n eclectisch project dat de soundtrack van het decadente tijdperk waarin we leven in geluid omzet. Met alle kwelling en wanhoop die het kenmerkt.
Hun derde album laat hun combi van schreeuwend depressieve blackmetal, postmetal en shoegaze horen, met heel wat melancholie, dromerig akoestische passages en gekwelde vrouwenzang in verstikkende sferen. Vijf nieuwe nummers die helemaal kloppen als een hart dat trilt van pijn.
Before We Vanish is digitaal, op cd, in een box, op dubbel-lp en op tape verschenen.
NO METAL IN THIS BATTLE
De Luxemburgse band No Metal In This Battle laat sinds 2011 zijn afropostpunksound horen. De band is terug met 2 nieuwe tracks. Het is de tweede release in een serie van singles, onder het motto “create, record, release”.
Disco Dans Ta Cave en Fano zijn de weerspiegeling van hun zoektocht naar de perfecte groove. In hun queeste naar experimenteren met nieuwe geluiden en meer radiovriendelijke elementen, vindt de band zichzelf ook met deze tracks opnieuw uit en blijft trouw aan zijn sound; een slimme mix tussen postrock, mathrock, krautrock en afrobeat.
Bij Disco Dans Ta Cave hoort ook een DIY-muziekvideo. Het nummer is doordrongen van discobeats, in combinatie met ‘spaghetti western’ en elementen uit de jaren 80.
Beide tracks zijn digitaal verschenen bij Don’t Trust A Bear Records.
GLOOMY SUNDAY
Vers donker bloed met Gloomy Sunday! Deze Griekse postpunk-/ deathrock-/ newwaveband lanceerde net een Demo, waarop we drie tracks terugvinden.
Het viertal stelt zichzelf even voor: “We zijn beïnvloed door bands als Beastmilk en Killing Joke en we wilden een band creëren op basis van hun geluid, maar uiteindelijk creëerden we iets anders met meer elementen uit andere genres. De demotracks worden opnieuw opgenomen en verschijnen op ons aankomende album dat al in de maak is.”
Bij het beluisteren van Chained, Endgame en In Fragments is duidelijk dat ook de Joy Division-sound invloed heeft gehad, hoewel Samer Ali (zang), Mateusz Kliszka (gitaar), Antreas Mitros (bas, backings) en Stefanos Kokkalis (drums) er een stevig rockgehalte aan toevoegen!
Demo is digitaal beschikbaar en de band is volop op zoek naar een label.
JO CARLEY AND THE OLD DRY SKULLS
Zeker iets om in de agenda te noteren: Jo Carley And The Old Dry Skulls gaan weer met hun Voodoo Vaudeville Blues-show op pad voor het tweede deel van hun Europese tour in 2022. Bij het verschijnen van hun album Voodo Bones & Vaudeville Blues waren we meteen verknocht aan hun sound, die voodooritmes uit de jaren 30 met ska, blues, rock-’n-roll, calypso en old fashioned country combineren in een vaudeville cabaretsfeertje. (Her)lees hier onze review.
En ja, ze passeren ook in België:
27/04 – Gasthuisschuur, Aarschot
24/08 – De Floeren Aap, Mechelen
Alle tour data vind je ook op hun website.
Website / Facebook / YouTube / Twitter
THE KANZ
Sinds hun start in 2018 The Kanz uptempo rock horen die naar de Amerikaanse poppunkcultuur neigt, vanuit een liefde voor sci-fi en boeiende elektronica. Het voorbije anderhalf jaar hebben ze een stortvloed aan singles en video’s losgelaten. Hun toewijding aan kunst en hun fanbase werpt zijn vruchten af, want ze leggen een fijn het traject af.
De Londense elektropoppunkband liet deze week zijn nieuwe single Stoned los op de wereld. Het nummer luidt de wedergeboorte van poppunk in, herladen met een frisse digitale draai en geeft op meesterlijke wijze de groeiende diepte en bedrog weer van de raadselachtige leider, zanger, gitarist en songwriter van de band, Fabio Nania. De frontman van The Kanz licht de single te: “Stoned is een liefdesverklaring van een erg verlegen en onzekere tiener die zijn gevoelens niet echt kan uiten zoals ze werkelijk zijn, en in plaats daarvan liever een avatar van zichzelf creëert: onoverwinnelijk en wenselijk in de ogen van de wereld, in een poging om te verbergen wat er werkelijk onder de oppervlakte gebeurt.”
De synths klinken overstuur en bubbelend, voorzien van poppunkgitaren en een easy listening zanglijn, die melodieus en even later ook dieper, donkerder en steviger gaat klinken. Een verrassende sound om te ontdekken, waarin heel wat energie schuilt! Denk Green Day, maar dan steviger en kwalitatiever.
Stoned is digitaal verschenen.
![The Kanz - Stoned [OFFICIAL VIDEO]](https://i.ytimg.com/vi/szECBzPnqns/hqdefault.jpg)