De cultuurknip die Jambon aankondigde heeft meteen al een eerste slachtoffer. De Nosta in Opwijk kan door de subsidiestop geen concerten meer organiseren. De organisatie laat weten dat de geplande optredens nog zullen doorgaan, maar daarna is het afgelopen. We hebben steeds gezworen ons niet in te laten met politiek, maar u kan wellicht zelf concluderen wat we van onze machthebbers denken…
Statement van de Nosta:
????? ???? ????? ??????????? ???? ??? ????????? ????? ??????
Ondanks de positieve motivatie en beoordeling van het subsidiedossier door een onafhankelijke commissie, besliste minister Jambon om Nosta geen projectsubsidie uit te keren.
?????? ????. Muziekclub-slash-jeugdhuis Nijdrop krijgt te horen dat haar concertwerking plots niet langer structureel zou worden ondersteund. Zak en as krijgen geen kans en het team richt met herbronnen moed het gloednieuwe project Nosta op. Vijftig jaar muziekcultuur in Opwijk en omstreken, dat veeg je immers niet zomaar uit. Nosta zet als jonge organisatie meteen een breed artistiek vizier op en gaat gedurfder programmeren, met meer zin voor experiment, frisse samenwerkingen en véél aandacht voor opkomend (Belgisch) talent, naast vertrouwde namen.
Tjens Matic, Deerhoof, Amenra, Sophia, The Van Jets, Hidden Orchestra, Ulrika Spacek, Shht, John Parish, Tsar B, The Sheila Divine, Coely, Alice On The Roof, Het Zesde Metaal, Dans Dans, Equal Idiots, Whispering Sons, Zwangere Guy, Magnapop, STUFF., Spinvis, blackwave., Black Box Revelation, BeraadGeslagen, Dvtch Norris, Hannah Williams & The Affirmations, de tientallen incarnaties van Mauro Pawlowski.
Allemaal – en nog zoveel meer – passeerden ze de voorbije drie jaar in het bescheiden Opwijk. Vaak nét voor de doorbraak, op een releasetour, of in reünie-verband, af en toe zelfs met een exclusieve Belgische show. Niet zelden met volle zalen, evengoed ook voor de muzikale avonturiers. Maar altijd omdat het juist aanvoelde, met als vuistregel één: een blijk van straffe muzikale relevantie. De vinger aan de pols, heet dat dan. Dat is wat we als een van de laatste niet-stedelijke muziekclubs altijd hebben nagestreefd.
?????? ????. Er vloeien liters inkt over de bruuske, disproportionele besparingsmaatregelen die minister van Cultuur Jan Jambon in ‘zijn’ sector zou invoeren, en die meteen en héél hard de projectsubsidies zouden treffen. Het hele veld verenigde zich, kwam op straat, liet van zich horen in de media. De woede was collectief, het begrip onbestaande. Vanuit de sector naar de politiek – omwille van die absurde beslissing – en vanuit de politiek naar de sector – omwille van het zogezegd verwende, subsidieslurpende gezeur.
Naast de kwaadheid en de angst was vooral een gevoel van machteloosheid opvallend present. Ook hier bij Nosta. Ons subsidiedossier was al maanden voordien ingediend, en met die plots veranderende ideologische insteek hadden we – uiteraard – geen rekening gehouden. Zouden we nooit doen. Maar al die gele prentjes die op social media de ‘60% minder cultuur’ aanklagen: het besef dat ook Nosta mogelijks weldra binnen dat felle lege vlak komt te liggen, beukte er hard in. Alweer.
?? ??????? ????. D-day. Van Dolblij? Niet dus. Van Dramatisch. Ondanks de positieve motivatie en beoordeling die ons dossier door een onafhankelijke beoordelingscommissie kreeg opgespeld, besliste de minister om Nosta geen enkele euro subsidie uit te keren. Het is dus effectief zover.
En nu? Behalve het feit dat enkele jonge, gedreven enthousiastelingen met quasi onmiddellijke ingang hun job verliezen, laat deze beslissing op korte én lange termijn een stevige impact na in de brede regio. De voorjaarskalender kreeg hier aardig vorm dankzij een fijne muzikale mix en zo goed mogelijk afgewogen artistieke lijnen. Maar daar zal het dus bij blijven. Tot daar de structureel uitgebouwde concertwerking die hoopte op een lang en constructief, spannend en artistiek uniek verhaal.
We werken de voorjaarskalender af, met opgeheven hoofd. We gaan nauwer samenwerken met jeugdhuis Nijdrop, om zo af en toe nog een nieuw concert te organiseren. Maar Nosta kan vanaf nu dus niet langer doen waarvoor het in het leven is geroepen. Er kan enkel heel soms nog eens op veilig worden gespeeld. En wat misschien nog het meeste confronteert: wij kunnen jonge artiesten, groeiende bands en ambitieuze acts niet meer het kleinere podium en bijbehorende groeikansen bieden. Wat ze nochtans verdienen, en broodnodig hebben. Hoe het volledige muzikale en culturele veld zal lijden onder een schijnbaar simpele beslissing, kan de komende jaren alleen maar pijnlijk duidelijk worden.
Voor vragen omtrent de toekomst, kan je mailen naar info@nostamusic.be.