Koen De Bruyne (1946-1977) was een Belgische artiest die in zijn korte leven maar één album en één soundtrack uitbracht.
In 1974 werd Here Comes The Crazy Man uitgebracht waarop hij samenwerkte met artiesten van Placebo zijnde Richard Rousselet op trompet, Yvan De Souter op bass en Jean Pierre Onraedt op drums. Additioneel werden Gerard Sabbe op trompet, vocalist Patricia Maessen, fluitist Adelson Defrise en Firmin Timmermans op bongos uitgenodigd.
Dit album bestond uit 4 nummers:
And Here Comes The Crazy Man
The Silver Eye Was Brown
Pathetic Dreams
Unanswered Questions
De plaat werd in 2015 heruitgebracht op 2cd met extra tracks, vinyl en een gelimiteerde witte vinyl marmer editie via het Gentse SDBAN label met als bezieler Stefaan Vandenberghe aka Dr.Lektroluv.
In 1978 werd de soundtrack van In Kluis uitgebracht, een experimentele film onder regie van Jan Gruyaert met muziek van De Bruyne. Dit was dus zijn 2de en tevens laatste album.
Voor Record Store Day 2017 werd er een gelimiteerde 10” vinyl op 300 genummerde exemplaren (SDBAN1001) uitgebracht met daarop 4 piano improvisaties die ook op de 2cd versie van 2015 staan als extra tracks.
Wat de plaat actueler dan ooit maakt is de hergeboorte van de piano in de hedendaagse ‘moderne’ muziek met artiesten zoals Federico Albanese, Max Richter, Johann Johannsson en Nils Frahm om er maar enkele te noemen. Dankzij deze mensen denken we bij het woord PIANO niet onmiddellijk aan een de traditionele klassieke muziek, maar dus ook aan moderne rustgevende muziek die meer en meer gebruikt wordt bij soundtracks. Het is deze 10” vinyl uitgave die ik nu op de platenspeler ga beluisteren.
Het is altijd een tof gevoel om iets gelimiteerd vast te houden, wetende dat er maar 299 andere liefhebbers op deze muzikale wereldbol rondlopen die een exemplaar hebben maakt het speciaal.
Wat me onmiddelijk opvalt is de hoes, die is zwart/wit en op een ouderwetse manier achteraan toegekleefd. Leuk idee en het geeft je een 70’s gevoel. Op de achterzijde staat ook de nummer van je limited edition. Op de platenspeler en luisteren maar.
Wat wel opvalt is dat de kwaliteit niet superieur is, het is niet te vergelijken met nieuwe releases of geremasterd vinyl dat uitgebracht wordt. Het is zeker goed te beluisteren maar verwacht géén woowww moment. De muziek is daarentegen moeilijk te plaatsen in de tijd, we noemen het dan maar tijdloos. Soms klinkt het klassiek, soms jazzy. Zoals te verwachten is het 100% piano muziek dus géén begeleiding door andere instrumenten. Het is kort en misschien wel te kort om echt in de sfeer te komen. Het is eerder een muzikaal document van een véél te jong overleden artiest die een héél mooie toekomst voor zich had en makkelijk tot de één van de grootste Belgische artiesten zou kunnen uitgegroeid zijn.
Ik zou deze plaat opleggen met een goed glas single malt en misschien een sigaartje.