Het is alweer van afgelopen september geleden dat we Zwerm voor het laatst aan het werk zagen. Voor het toenmalige project: Dit Lijkt Een Beetje Op Een Cactus sloegen ze destijds de handen in elkaar met Walpurgis en Bad Van Marie en creëerden ze een prachtige immersieve wandeling in het Antwerpse. Uiteraard tekenden we, zoals je hier al kon lezen, present en keerden meer dan voldaan huiswaarts. Pure klasse was dat.
Nu, wie al een beetje bekend is met Zwerm, zal weten dat ze herhaling schuwen en dat bewijzen ze met voorstelling Lalaei wederom. Voor deze voorstelling, die overigens in 2022 voor het eerst het daglicht zag, wordt er opnieuw samengewerkt met Walpurgis. En na onze deelname aan Dit Lijkt Een Beetje Op Een Cactus, beschouwden we dat enkel als een trigger om ook deze voorstelling van de nodige woorden te voorzien.
Met Lalaei richten Zwerm en Walpurgis dit keer hun peilen op muziektheater, waarbij Zwerm de soundtrack voorziet onder het verhaal van een Griekse mythe. Dat het verhaal slechts een metafoor is voor een bijzonder traumatische gebeurtenis werd pijnlijk duidelijk bij de start van de voorstelling. Iets zeggen of niets zeggen? Handelen of verstijfd blijven staan? De confrontatie in realiteit of oog om oog in sages en mythes? Het komt allemaal aan bod in de voorstelling Lalaei waarin de veerkracht van de mens en in het bijzonder die van de vrouw centraal staat.
De voorstelling heeft dan ook twee belangrijke pijlers: geluid en woord. Het woord wordt verzorgd door actrice Lotte Heijtenis die de rol van verteller op zich neemt en het verhaal van de Griekse Procne tot leven wekt. Het gezongen woord komt dan weer van zangeres Sarah Akbari die onder meer in het: Koerdisch, Turks en Hebreeuws het stuk van de nodige ongrijpbare mystiek voorziet. Het instrumentale gedeelte is dan weer gereserveerd voor Zwerm en drummer/percussionist Karen Willems. Het kwintet speelde overduidelijk ten dienste van de voorstelling en de thematiek en had hun noten en bijdrage met wetenschappelijke precisie afgelijnd. Het ene moment terughoudende noties, andere momenten dan weer dissonante explosies van geluid maar bovenal steeds met de nodige beheersing.
Gedurende een uur werden we doorheen het verhaal van de Griekse Procne geloodst; die startte in een rol van extreme onderdanigheid en systematische evolueerde naar de meest pure vorm van vrijheid en letterlijk haar verleden en trauma oversteeg.
We kunnen niets anders zeggen dan dat we zeer aandachtig hebben geluisterd en gekeken naar de voorstelling. We mogen dan, op On My Way To Aguno na, geen jota verstaan hebben van de zang; we voelden wel de sfeer die het gezelschap wilde neerzetten. En laat het nu net dat zijn, dat de combinatie van woord en muziek verheft tot een beleving.
Tenslotte willen we ook nog eens onze bewondering uitspreken voor drumster Karen Willems die over haar drumkit en percussie zweefde als ware ze een bidsprinkhaan met Jack Sparrow allures. Vooralsnog is het onmogelijk om als mens met een instrument te versmelten maar als één iemand ervoor in aanmerking komt dan wel Willems. Altijd heerlijk om haar zo fysiek te zien opgaan in haar spel.
Eindigen doen we dan weer graag met een quote uit de voorstelling die sindsdien door ons hoofd spookt en die ons ontzettend intrigeerde: “Kinderen zijn bang voor het donker omdat zij niet weten wat er is. Wij zijn bang voor het donker omdat we wel weten wat er is.”
We hebben je hieronder alvast van de nodige links voorzien om jezelf van de terechte aanschaf van tickets of releases te verzekeren. Voor zij die de voorstelling niet meer kunnen bijwonen, is er overigens goed nieuws want sinds afgelopen woensdag is ook de lp met de Lalaei soundtrack, waarvan we je de recensie nog verschuldigd zijn, beschikbaar. En het verhaal? Dat hebben ze gewoon integraal op de binnenzijde van de hoes gedrukt zodat je jezelf ook thuis kan verliezen in woord en klank.
Een aanrader van formaat!
ZWERM: WEBSITE – FACEBOOK – BANDCAMP
WALPURGIS: WEBSITE – FACEBOOK
DE WARANDE: WEBSITE – FACEBOOK