Zij die in hun vrije tijd of als hoofdberoep, het is ons al eender, schapen hoeden, zullen weten dat het niet altijd een makkelijke stiel is. Vooreerst moet je een stok vinden die er doorleefd genoeg uitziet om je rol als herder geloofwaardig uit te stralen, geen evidentie. En als je dan het geluk hebt om eindelijk zo’n stok te vinden, kom je tot de vaststelling dat je dan ook nog eens vier herdershonden en een kudde schapen moet aankopen om waarheidsgetrouw als herder door het leven te kunnen gaan. En dan hebben we het nog niet over het feit dat je die dieren moet scheren en dat zo’n beest makkelijk enkele kilo’s gras per dag in één van zijn vier, jawel VIER, magen pleurt. Nee, het is geen makkelijke stiel om herder te zijn, en dat moet je de Grieken niet vertellen. Zo heeft volgens de recente media een kudde schapen te Thessalië, onder het mom van aanhoudend voedselgebrek, zich tegoed gedaan aan ongeveer honderd kilo medicinale cannabis van een lokale teler. Je zal het maar voorhebben.
Wat er ook van zij, het moet afgelopen weekend ongetwijfeld een bijzonder surrealistische ervaring geweest zijn voor onze wollige vrienden. En hoewel wij ons afgelopen weekend niet tegoed deden aan honderd kilo medicinale Griekse cannabis konden wij bij de voorstelling Dit Lijkt Een Beetje Op Een Cactus van Zwerm, Bad Van Marie & Walpurgis absoluut wel delen in het voorgenoemde surrealisme.
We verzamelden rond kwart voor drie aan het, ter ziele gegane, café Sinjoor alwaar we instructies kregen over de wandeling en samen met zes compagnons de route op trektocht gingen. We begaven ons de eerste straat in en begonnen onze wandeling op een achtergrond van licht dissonante muziek die door verschillende speakers in de straat schalde.
Wij gingen ervan uit dat de wandeling uitsluitend op straat zou plaatsvinden, maar niets was minder waar. De eerste stop was op het binnenplein van een appartementsblok waar we, met een hoofdtelefoon vol Zwerm-tonen, keken hoe een man een plastic cactus probeerde op te blazen op de derde verdieping van het gebouw. En dat was nog maar het begin.
Bij de voortzetting van onze wandeling waren het de tonen van All I Have To Do Is Dream van The Everly Brothers die ons tegemoetkwamen vanuit één van de kelderroosters op onze weg. Het zou een rode draad blijken doorheen de wandeling.
De volgende stop was een meubelwinkel waar we, op de eerste verdieping, ons neervlijden in één van de vele zetels en een nieuwe creatie van Zwerm te horen kregen terwijl het licht met grote vlijtigheid aan en uit ging.
Een korte wandeling later, werden we door de subtiele markeringen weer een gebouw binnengeloodst waar het geluid van poetsen de kamer vulde en Zwermers Kobe Van Cauwenberghe en Johannes Westendorp zich in hogere sferen, zie foto, kortstondig meester maakten van hun instrument. En dat met Robert Fripp-achtige precisie. Na dit korte experimentele intermezzo werden we richting de uitgang geleid en dat op, jawel, de tonen van The Everly Brothers.
Langs de achteruitgang van het gebouw ging het voort naar een schooltje alwaar we aangemaand werden om, met een druk op de knop, het experimentele geluid te volgen dat ons door de verschillende lokalen leidde, richting de uitgang.
De volgende stop was een verhuiswagen die, voor de gelegenheid, omgebouwd was tot projectieruimte. De ruimte vulde zich met subtiele muziek, terwijl we beelden te zien kregen van een man die de koffer van zijn wagen systematisch vulde met planten en hiermee een hoofdstuk in zijn leven leek af te sluiten.
Vervolgens ging het naar de ingang van een binnenplein waar Zwermer Bruno Nelissen zich achter een piano schaarde en een privé concert voor ons inzette. En net toen we dachten dat het niet indrukwekkender kon, vulde uit het niets een koor de ingang van het gebouw en stonden ze de vocalen van Nelissen op indrukwekkende wijze bij.
Na deze impressionante samenzang staken we de straat over waar Zwermer Toon Callier ons, gewapend met een basdrum en een melodica, opwachtte. Callier leidde ons doorheen straten die, voor de gelegenheid, subtiel versierd waren met allerhande tekeningen van cactussen, waarna we al snel vervoegd werden door nog drie muzikanten.
De experimentele stoet trok richting een miniatuur tribune die vakkundig voor de gevel van een huis gepositioneerd werd. Langzaam ging het rolluik naar boven en werden we geconfronteerd met een eenzame cactus op een vensterbank terwijl wederom geluiden van Zwerm zich meester maakten van het moment. En dan, enkele minuten later verdween het geluid in stilte; ging het rolluik weer langzaam dicht en zetten wij onze wandeling verder.
De volgende stop was op een pleintje waar we ons vakkundig, al zeggen we het zelf, en volgens instructie op één van de banken rond het plein zetten. Honderden duiven kleurden het pleintje terwijl All I Have To Do Is Dream uit de kruinen van de omliggende bomen schalde. De duiven vlogen heen en weer en werden onbedoeld deel van deze surrealistische situatie. En dan hadden we het nog niet over die twee cowboys die, te paard, subtiel door deze scene dwaalden. En nee, wij verzinnen dit niet!
Een radio gestuurde auto bleek onze gids voor het laatste deel van de wandeling. We volgden gestaag het autootje door de straten van Antwerpen en hielden na enkel minuten halt aan een gigantisch spandoek met daarop, je kan het al raden: “Dream”.
De slotsom is dat we echt lyrisch zijn over dit concept. En hoe kan het ook anders. Gedurende de ganse wandeling kregen we onverwachte situaties voorgeschoteld in onverwachte locaties en bovenal werden we gedurende de ganse wandeling geprikkeld. Zou het? En dat, is dat misschien? Zou die persoon niet?
Zwerm, Bad Van Marie & Walpurgis slaagden erin de banaliteit van het dagdagelijkse naadloos te verweven met het surrealistische element van hun voorstelling, waardoor je echt wel een bijzonder geheel kreeg. Het creatieve gezelschap slaagde erin ons keer op keer te verrassen en stuurde ons bovendien met een gelaatsbrede glimlach terug naar huis. Vakmanschap van de bovenste plank!
Dit Lijkt Een Beetje Op Een Cactus mag dan wel in het verleden liggen, laat het je echter niet tegenhouden om Zwerm, Bad Van Marie en Walpurgis op de voet te volgen en je van de nodige aanschaf van tickets of releases te verzekeren.
ZWERM: WEBSITE – BANDCAMP – FACEBOOK
BAD VAN MARIE: WEBSITE – FACEBOOK
WALPURGIS: WEBSITE – FACEBOOK