Luminous Dash BE

WHOLES, Afsnis, Gent (18/12/24)

Woensdagavond bood Afsnis – Gents muziekcafé in de schaduw van de St.-Jacobskerk – Wholes of de nieuwe band van Wolf Vanwymeersch, het podium. Met bijzonder goed gevolg. Wie de druilerige weersomstandigheden trotseerde om het mee te maken, heeft het zich waarschijnlijk geen seconde beklaagd.

Waar Wolfs solowerk in de regel een introspectieve subtiliteit in zich draagt manifesteert Wholes zich sinds een dik jaar als de extravagant-uitzinnige antipode daarvan. Even naargeestig als extatisch, onveranderlijk met een donkere rand. Wat de band in Afsnis bracht was allerminst licht verteerbare kost, wel een potige set met weerhaken die zich als een emotionele storm over het publiek uitstortte.

WHOLES (c) 2024, Luminous Dash

Vanaf de eerste noot van Holes dompelde Wholes de concertgangers onder in een wereld van hyperintensiteit en rauwe urgentie. De muziek klonk duister-desperaat, maar niet zonder furieuze uitbarstingen die bij momenten keihard naar de oppervlakte mochten schieten. Zoals in Poids Lourds halfweg de set; beklemmend-meeslepend, gebouwd op langzaam opgebouwde spanningen die culmineren in cathartische climaxen.

Vanwymeersch, met zijn indringende stem en hypnotiserend gitaarspel, nam het publiek mee voor een forse kronkelende wandeling door een landschap van vervreemding en innerlijke worsteling. Maar dit was geen one-man-show, Frederik De Backer’s zware baslijnen en de strak gecontroleerde drumpartijen van Jelle Lefebvre (ex-Pink Room) maakten van Wholes meer dan ooit een organisch klinkende eenheid. Goed voor een geluid dat diep onder de huid kroop.


De setting van Afsnis speelde ook een belangrijke rol. De intieme, zo goed als geheel verduisterde ruimte zorgde voor een bijna claustrofobische sfeer, alsof de muziek zich rechtstreeks tegen je aan drukte. Om je niet meer los te laten. Het voelt rauw en eerlijk aan, zonder al te veel opsmuk abstractie makend van de kloeke filter op de vocals. Muziek voor wie zichzelf wil verliezen in het moment en niet bang is om een blik in de richting van de onophoudelijk dansende demonen te werpen.

Het orgelpunt werd gezet met een slepend What is Worse? Meer een wanhopige smeekbede uitgesmeerd over (bijna ) 10 minuten. Geen bis na een klein uur op de planken, maar dat deed geen afbreuk aan de podiumprestatie. De vierkante cirkel was rond. Klasse!

FacebookInstagram

Mobiele versie afsluiten