Er zou nog een serieuze speling van het lot moeten gebeuren maar wat ons betreft, maakten de Vermin Twins met Pop dé plaat van 2022. We hebben de plaat ondertussen al grijsgedraaid en vonden het dan ook hoog tijd om de tweekoppige formatie eens live van jetje te zien geven. Vanaf de eerste luisterbeurt van Pop vroegen we ons vooral af hoe de Vermin Twins die eclectische, complexe sound zouden kunnen vertalen naar een live-gebeuren. En vooral vroegen we ons af of het live-gebeuren de sound op de plaat eer zou aandoen.
Only one way to find out …
Van zodra we OLT Rivierenhof betreden, zijn we onder de indruk van de setting. Verscheidene drank- en eetstandjes en een toffe binnenplaats met heel wat plaats om te zitten. Het gegeven is bijzonder groots maar tegelijk ook enorm gemoedelijk. So far so good. En dan slaat de klok 8 uur, terwijl we nog snel het laatste stuk pizza naar binnen werken.
Twee vreemde figuren betreden het podium. Dit zijn niet Lotte Vanhamel en Micha Volders zoals zovelen zouden denken maar Vermin Twins. Een figuur gehuld in een mysterieuze witte hoed neemt plaats achter een hele reeks machines die het hart van de Vermin Twins vormen. Vervolgens betreedt ook een intrigerende entiteit, gehuld in zwart, het podium. Naast heel wat zelfgemaakte zwart-witte accessoires van wol is het zwarte vreemde wezen overigens ook gewapend met een gigantische koehoorn.
Wat volgt, is punk anno 2022. Wij worden met verstomming geslagen door de eclectische sound van de Vermin Twins die hen zo kenmerkt in het muzikale landschap. Dikke drone-achtige beats, beestachtige, vervormde vocalen, rollende baslijnen en diepe, bevreemde klarinetgeluiden maken zich meester van het amfitheater. Verwarring, angst, agressie, euforie, … het zijn maar enkele van de emoties die op de aangezichten van de aanwezigen af te lezen zijn. Ons bekruipt vooral een gevoel van uitzinnigheid terwijl we onze beste junglemoves bovenhalen op de bezwerende tonen van de Vermin Twins.
De set duurt slechts een half uur, maar wat dit duo op een half uur aan geluid weet te produceren, doen velen hen in een ganse levensloop niet na. De Vermin Twins een voorprogramma noemen, is hen dan ook absoluut oneer aandoen. Kortom, koop de plaat; koop een zelfgemaakte sleutelhanger; koop een T-shirt maar koop absoluut een ticket om dit fenomeen aan het werk te zien voor ze wederom tien jaar in sluimermodus gaan. Pure waanzin van de bovenste plank!
Om 9 uur is het vervolgens de beurt aan het collectief Voetvolk. Ze brengen in het OLT vandaag hun voorstelling Into The Open, die ze beschrijven als: “Dance meets concert”.
Het is drummer Frederik Heuvinck die als eerste het podium betreedt. Gekleed in een rood trainingspak, begeeft hij zich naar de voorzijde van het podium om het publiek van zijn meest ongure blik te voorzien. Ook de dansers en andere muzikanten betreden één voor één het podium met hetzelfde verloop, alsof ze allemaal eens willen kijken welk vlees ze in de kuip hebben in het publiek.
Vanaf de eerste noot en beweging, weten wij niet waar eerst kijken of luisteren. Heuvinck is een echte powerhouse op de drum en het verbaast ons meer dan eens dat zijn drumstel dergelijke percussieve kracht kan torsen zonder in te storten. Bezieler, Maarten Van Cauwenberghe neemt de bas voor zijn rekening en zorgt voor pulserende lopende baslijntjes die de dissonantie van gitarist Elko Blijweert uitbalanceren. Dansers, onder deskundige leiding van Lisbeth Gruwez, gooien zich doorheen de voorstelling tegen de grond; vliegen in het rond en laten ons alle hoeken van het podium zien. Pure liefde wordt afgewisseld met hoekige agressie maar bovenal is het verbondenheid die tijdens de voorstelling regeert. Het valt ons bovendien op dat de performers als één golf lijken te bewegen doorheen de voorstelling en dat ze hierbij meer dan eens gebruik maken van elkaars lichaam om tot één entiteit samen te smelten.
Het duurt dan ook niet lang voor we beseffen dat Into The Open niet zomaar een doorsnee concert of dansvoorstelling is. We zien twee disciplines zich met elkaar verweven om een beleving te creëren en bovenal om emotie los te maken bij het publiek.
Ongetwijfeld zullen er heel wat mensen gekeken hebben en gedacht hebben dat de dansers zomaar wat doen, maar niets is minder waar. Er zit bijzonder veel nuance in de manier waarop de performance plaatsvindt en we merken dat Voetvolk erg vaak speelt met de illusie van chaos. De controle is er, al is ze bijzonder subtiel, waardoor het organische van de performance nooit in het gedrang komt.
Vorige week vond in Wembley het eerste tribute concert van wijlen Taylor Hawkins plaats. Met dergelijke line-up werd het al snel, met recht en reden, het concert van de eeuw genoemd. Dat was echter buiten het optreden van Vermin Twins en Voetvolk gerekend. Een van de beste en meest memorabele concerten die we de laatste jaren gezien hebben.
VERMIN TWINS: FACEBOOK – WEBSITE – BANDCAMP
VOETVOLK: FACEBOOK – WEBSITE
